Mooi taalgebruik

Eens een keer geen politie- of detectiveduo, maar 2 journalisten. De ene een oude rot in het vak, de ander net klaar met haar studie. Leuke invalshoek en minder voorspelbaar. Al zijn er wel meer boeken over journalisten die moorden oplossen, toch is dat minder dan politie of detectives.

“Alleen de blikjes bier zijn in blakende vorm, vers en gelukkig.”

Ik ben wel een beetje verliefd op het taalgebruik in dit boek, met bovenstaande quote als absoluut hoogtepunt. Door het taalgebruik is het minder erg dat er soms best veel achtergrondinformatie wordt gegeven. Informatie waarvan ik mij soms afvraag of het wel nodig is. Zoals bijvoorbeeld over de wereldberoemde dokter Lombroso. Ik ben iemand die, als ik meer wil weten, zelf op zoek ga. Ik hoef het niet altijd voorgekauwd te krijgen in het boek. Daardoor werd soms wel de vaart uit het verhaal gehaald.

Het boek is in 3 delen opgedeeld. De reden van die opdeling is mij niet helemaal duidelijk. Afgezien misschien van het feit dat er een nieuwe fase van het onderzoek in ging.

Het duo Marco en Ilaria is onwaarschijnlijk op alle manieren. Hij, de oude rot die alles al gezien heeft en nergens meer van schrikt. En zij, de jonge enthousiaste beginneling die nog schrikt van wat ze tegenkomen. Marco neemt haar onder zijn hoede. Door haar enthousiasme en zijn ervaring weten ze het raadsel te ontrafelen.

Ondanks de overdaad van achtergrondinformatie is het een spannend boek vol met gruwelijkheden. Een boek dat ik met heel veel plezier en interesse heb gelezen.