rugzak vol verhalen

Het waargebeurde verhaal van een meisje dat niet meer wil praten en haar onderwijzeres die weigert op te geven.. Torey Hayden schrijft over zichzelf in de eerste persoon. Ze is onderwijzeres in het speciaal onderwijs en is op haar eerste werkdag onder de indruk van een meisje dat op de rand van het schoolplein voor zich uit zit te turen. Hetzelfde meisje zal niet veel later deelnemen aan de activiteiten binnen de muren van haar klaslokaal. Venus is er, in hoeverre we het deelnemen kunnen noemen, laten we in het midden. Venus is er en daar is Torey maar wat blij mee. Welke doelen stel je voor een kind, waarvan je niet weet wat ze wel en wat ze niet kan? Welke doelen stel je voor een kind dat weigert haar stem te gebruiken? Kan ze eigenlijk wel geluid produceren met de banden in haar keel? Of kiest ze ervoor dit niet te doen? Misschien kan ze het wel maar weet ze niet hoe. Dit boek neemt je mee naar de zoektocht die Torey doormaakt als juf en als mens, vooral gericht op de ontwikkeling van Venus. Ondertussen zoekt ze gelijktijdig naar een goede balans in de omgang met haar klassenassistent, die op de een of andere manier de eerste persoon is waarmee Torey het moeilijk vindt om samen te werken. Wanneer je werkzaam bent in het (speciaal) onderwijs zal dit boek je aanspreken! Als je het lastig vindt om door gedetailleerde stukken heen te lezen, moedig ik je aan dit toch te doen; het is het waard! Tot tranen geroerd!