rugzak vol verhalen

Het is winter, het is oorlog en we zijn gewoon in Nederland. Of ja, gewoon.. in Nederland zoals we het ons nu niet meer voor kunnen stellen. Jaap woont samen met zijn zus Nel en broertje Kees, kleine Kees, en zijn ouders in een gewoon huis, in een gewone straat. Ze gaan naar school en maken plezier. Totdat het eten op begint te raken. Vader en moeder maken zich zorgen en overleggen met oma. De oorlog komt dichterbij en de honger neemt toe. Vader, moeder en oma besluiten met pijn in het hart de kinderen op reis te laten gaan, enkel om de oorlog te ontvluchten en daarna weer veilig terug te keren zodat ze als gezin verder kunnen gaan. De kinderen komen terecht op een schip genaamd Nooitgedacht. Het is een barre tocht onder bizarre omstandigheden. Aangekomen in het noorden, worden de kinderen uit elkaar gehaald, een voor een afgeleverd aan zij die voor hen zullen zorgen. Ieder schrijft op eigen wijze zijn oorlogsverhaal verder, al lezen we het door de ogen van Jaap, Japie. Hij maakt veel ellende mee en schrijft toch gelukkig te zijn. We kunnen het beter een weg-uit-de-oorlog-verhaal noemen, want dat is uiteindelijk waar het over gaat. Net zoals er nu kinderen weg uit de oorlog proberen te gaan, probeerden ze dat jaren geleden ook in Nederland. Herkenning is misschien het foute woord, maar ik zit er niet zover naast dan je op eerste oog zou verwachten. Lees en laat je meenemen naar stiekem nog niet zo lang geleden.