Liefde als genezing en volledige overgave

Voor iedereen die mentaal jonger is dan dertig. Voor iedereen die geen vertrouwen meer heeft in de mensheid. Voor iedereen die vindt dat het even somber en moeilijk is. Voor iedereen die klaagt en jammert over de doelloosheid en weinige interesses bij jonge mensen. Voor iedereen die blij wil worden bij het lezen van een mooi en hoopvol liefdesverhaal. Voor iedereen die kan genieten van beschrijvingen van stomende sekstaferelen, niet ranzig, wel hot. En uiteindelijk voor iedereen die een beetje een dromer en een romanticus is gebleven.

Voor al deze lezers is Spelbreker van Cora Carmack verplichte kost. In dertig hoofdstukken vertellen Dylan en Silas om de beurt hun liefdesverhaal. Een trendy, openhartig verslag over een relatie tussen twee mensen die niets, maar dan ook niets gemeen hebben. Of toch wel? Ruige problemen magneet, football speler Silas, is knap, onberekenbaar, licht gewelddadig en beschadigd door zijn verleden. Dylan is een beschaafd en welgemanierd meisje uit een rijk gezin. Ze is eerlijk en open, gelooft in goede doelen en strijdt om de wereld te verbeteren. Hun paden kruisen zich, de wederzijdse aantrekkingskracht is groot. Silas ziet in Dylan een soort reddingsboei, een meisje dat hem kan redden uit talloze problemen door hem een andere kijk op de realiteit aan te reiken, maar ook vastigheid, eerlijkheid, een basis met normen en waarden die hij zelf nooit heeft gekend.

Dylan valt als een blok voor Silas. Niet alleen voor zijn fysieke schoonheid (“Silas Moore is… een recept voor hartritmestoornissen”), maar ook voor zijn (goed verborgen) gevoeligheid, rechtschapenheid en goedheid. Silas is echt een ruwe bolster, blanke pit. Opgegroeid in een armoedige en kansarme omgeving, ziet hij zijn talent voor football als enige kans om in het leven vooruit te komen, maar zijn licht ontvlambare karakter en gewoonte om alle problemen met vuisten op te lossen, zorgen voor een niet aflatende stroom van problemen.

Dylan kan Silas helpen om los te komen van zijn verleden door het anders te ervaren.

“Maar ik denk dat dat Silas’ probleem is. Omdat hij het verleden niet kan veranderen denkt hij dat hij zijn gevoelens over het verleden ook niet kan veranderen.”

Haar liefde voor hem is totaal en absoluut:

“En zodra hij de kamer rondkijkt en zijn blik op mij blijft rusten, voel ik dat elke spier in mijn lijf zich spant. De rest van de kamer verdwijnt, alsof de hele wereld zwart-wit is met alleen hem in kleur. En ik haal niet alleen anders adem dan gewoonlijk, ik zie en voel en hoor ook anders.”

Ook Silas is echt en indrukwekkend in zijn liefde voor Dylan:

“En op dat moment dringt iets tot me door: ik zal nooit nee tegen dit meisje kunnen zeggen. Het maakt niet uit wat ze van me vraagt, ze zal het krijgen. Wat het ook is, ik zal een manier bedenken om het haar te geven. Ze is misschien niet van mij, maar op een bepaald moment ben ik van haar geworden.”

Cora Carmack beschrijft hun ontluikende liefde op een jonge, vlotte en overtuigende manier, speels en luchtig, ondanks een aantal beladen onderwerpen. Ook de onvermijdelijke conflicten en misverstanden worden geloofwaardig en acceptabel weergegeven. Daarom is het jammer dat in ongeveer de laatste twintig pagina’s een nieuw issue wordt aangekaart, namelijk dat van seksueel geweld. De schrijfster zelf vond het onderwerp in het verhaal blijkbaar zo belangrijk dat ze een extra noot hierover heeft geschreven aan het einde van het boek. Het onderwerp van seksueel geweld bij jongeren is een beladen en breed thema dat zeker meer aandacht had verdiend en misschien de belangrijkste verhaallijn had kunnen worden. Zo aan het einde van het verhaal geplakt komt het krampachtig en gezocht over en het mist dan ook totaal de verbinding met de rest van het verhaal. Maar ondanks deze goed bedoelde maar minder gelukte toevoeging blijft Spelbreker een leuk boek om van te genieten.