Ik ben geen moordenaar.

Sara, getrouwd met Lars en moeder van twee kinderen, waarvan de oudste overleden is, is de hoofdpersoon van deze debuutthriller. Na het overlijden van haar zoon stelt haar huwelijk niet meer zo veel voor. Ze voelt zich schuldig. Voor haar werk mag ze naar een driedaags seminar in Zeist. Even uit de huiselijke sleur. Het instituut in Zeist is heel bekend. Wel vinden er na de lesdagen rare dingen plaats, waar ook Sara kennis van neemt.
Een paar dagen later blijkt haar oude vriendin Ella vermoord te zijn en Sara wordt opgepakt op verdenking haar vermoord te hebben. Nadat ze een aantal maanden vast gezeten heeft, wordt ze vrijgelaten op gebrek aan bewijs. Samen met haar man Lars en haar advocaat gaat ze op zoek naar de werkelijke dader. Wat is er in Zeist gebeurt? Waarom moest Ella dood?
Daarnaast loopt het verhaal over het aftreden van de premier. Een journalist doet onderzoek naar de werkelijke reden van aftreden, omdat de redenen die de premier aangaf niet stand houden.
Beide verhaallijnen lijken niets met elkaar te maken te hebben, maar Yvonne Doorduyn weet ze heel goed naar elkaar toe te brengen en uiteindelijk leiden ze samen tot de ontknoping.
Een thrillerdebuut dat er mag zijn, spannend, origineel in zijn soort, met een sterk plot.