Zwijgen is goud

Alicia Berenson was drieëndertig toen ze haar man Gabriël vermoordde. Ze schoot de man met wie er zeven jaar getrouwd was vijf keer in zijn gezicht. waren zeven jaar getrouwd. Ze waren beide kunstenaars. Nu bevindt ze zich in een instelling en hult zich in stilte. Therapeut Theo Faber is ervan overtuigd dat hij de enige is die Alicia weer kan doen praten.
De stille patiënt is het debuut van Alex Michaelides. Het verhaal wordt voornamelijk verteld door Theo Faber en afgewisseld met dagboekfragmenten van Alicia. Het feit dat Theo Faber geen stoere detective is die de zaak wel even op zal lossen, maar eerder in zijn obsessie een beetje aanrommelt met onderzoek naar het verleden van Alicia, is best verfrissend. Het maakt dat de lezer zowel sympathie als antipathie zal voelen voor hem en voor de keuzes die hij maakt. De moord op Gabriël is een uitgemaakte zaak, Alicia die door een rechtbank wilsonbekwaam is verklaard heeft het gedaan en er moet niet naar een dader gezocht worden. Het gaat om de gebeurtenissen die tot de moord hebben geleid en Alicia als persoon.
De plot neemt z’n tijd om op gang te komen, maar gaandeweg wordt de onderhuidse spanning voelbaar. De dagboekfragmenten van Alicia hadden iets meer pit kunnen gebruiken, maar het trage aanloopje heeft ook z’n charmes. De hoofdpersonen worden hierdoor goed in beeld gebracht en er is ruimte voor wat diepgang.
De verwijzing naar de Griekse mythe rond Alkestis heeft een mooie link met het verhaal, maar had wellicht nog wat extra aandacht kunnen krijgen. De auteur speelt met mondjesmaat met dat verhaal. Het heeft z’n plaats in de ontwikkelingen, toch had het sterker uitgespeeld kunnen worden. Het kan overigens geen kwaad om Alkestis eens op te zoeken voor het lezen, het boek zal er niet minder interessant door worden.
Wat De stille patiënt tot een goed boek maakt is de intelligentie waarmee het is geschreven, het geduld dat Michaelides aan de dag legt om zijn personages te ontwikkelen en de aandacht voor het scheppen van de juiste sfeer. Het geheel is een aangename psychologische thriller met minstens één tamelijk onverwachte wending op het einde. Michaelides heeft een doordacht verhaal geschreven dat steeds boeiender wordt naarmate de plot vordert.