Cherchez la femme

Dat het hoogst onverstandig is om met een stel mooie jonge meiden naar een tropisch eiland af te reizen voor een onbezorgde vakantie, wordt de kijker/lezer al decennia lang voorgehouden op televisie en in boeken. In de zonnige tv-serie Hawaï Five-O (1968-1980) was speurneus Jack Lord menigmaal op zoek naar een vermiste schone. Ook Tom Selleck mocht in zijn tv-serie Magnum P.I. (1980-1988) de uitdrukking “cherchez-la femme“ regelmatig in de praktijk brengen. Maar pas echt tastbaar werd het gegeven toen de werkelijkheid de fantasie inhaalde en de Amerikaanse tiener Natalee Holloway op Aruba spoorloos verdween na een amoureus intermezzo met Joran van der Sloot. Twee Nederlandse schrijfsters hebben inmiddels thrillers geschreven die losjes op de Holloway-zaak zijn gebaseerd. Marion Pauw verzon haar eigen oplossing voor de zaak in Drift en thrillerdebutante Annet de Jong (1970) ontleende een aantal ingrediënten aan de zaak voor haar pas verschenen tropische thriller Vuurkoraal.
Het sfeervolle verhaal van Vuurkoraal speelt zich af op zonnig Curacao. De proloog maakt ogenblikkelijk duidelijk waar het om gaat. Een jonge duikinstructeur, een gefrustreerd manusje-van-alles, trekt tijdens het duiken opzettelijk het masker van het gezicht van het meisje dat duiklessen van hem krijgt. Einde oefening. Meisje dood. Volgende scène.
We maken nu kennis met Dana Winter, een 37-jarige verslaggeefster van het Nederlandstalige dagblad Amigoe. Haar hulp wordt ingeroepen door vader en moeder Hoogstraten die Dana vertellen dat hun dochter Merel van 17 jaar spoorloos is verdwenen. Zij is het laatst gesignaleerd met de eenkennige, wat zonderlinge duikinstructeur Tristan. Merel is, tegen de zin van haar drie vriendinnen met wie ze op vakantie is, op een avond toch met Tristan meegegaan om daarna niet meer terug te keren. Dana gaat op onderzoek uit, daarbij soms geholpen, soms tegengewerkt door de politie van Curacao, onder wie haar ex-minnaar Johan.
Hoe meer Dana’s onderzoek vordert, hoe meer haar eigen leven gevaar loopt.
Annet de Jong heeft onmiskenbaar een vlotte pen. Ze is in staat om een verhaal goed neer te zetten. Met name de sfeertekeningen, de allesoverheersende warmte, de zee en de beschrijving van de handelingen zijn bij haar in vakkundige handen.
Minder gelukkig is zij op het gebied van compositie en eenheid van vorm en inhoud.
De Jong gebruikt onnodig veel bijvoeglijke naamwoorden, bijwoorden en bijzinnen om elke gemoedstoestand en gelaatsuitdrukking tot uitdrukking te brengen. “Marijn zette een afkeurend gezicht op en zuchtte verveeld.” “Ze loopt kordaat op het groepje af.” Dat werkt vermoeiend en maakt dat de taal het verhaal af en toe in de weg staat. Verder zijn de handelingen en gedachtes van Dana soms kinderlijk, overbodig en nauwelijks journalistiek. Als Dana met de drie tienervriendinnen van Merel praat, moet zij bijvoorbeeld denken aan de onderbroekenlijn van Bjorn Borg. Bepaald geen gedachte die de ernst van de situatie onderschrijft of de spanning opdrijft. Dat geldt ook voor de erotische zijstapjes van Dana met een lesbische officier van justitie, haar ex en zichzelf.
Daarnaast is de lezer zich constant bewust van het Natalee Holloway gegeven. Het aantal overeenkomsten is groot. Ook in Vuurkoraal zijn een aantal vriendinnen samen op vakantie op een tropisch eiland. Ook ditmaal verdwijnt een van de meisjes spoorloos, zonder dat ze wordt terug gevonden. Ook hier is sprake van een afspraakje met een van oorsprong Nederlandse jongen. Bovendien een jongen die bekend staat als vrouwenversierder en die later niet met de politie wil samenwerken. De verontruste ouders laten zich interviewen door Fox News etc.etc. Gelukkig probeert Annet de Jong niet het werkelijke Holloway verhaal te reconstrueren, dat pleit voor haar.
Een aantal van de minpunten is kenmerkend voor een debuutroman waarin sprake is van een leerproces. Dat neemt niet weg dat Vuurkoraal een prettig boek is om te lezen. Er zit vaart in het verhaal en de spanning blijft onverminderd doorzinderen. Bovendien is het slot uitermate verrassend. Al met al is Vuurkoraal een veelbelovend debuut. Geen antwoord op de vraag wat de zin van het leven is, maar wel het antwoord op de vraag hoe we een paar fijne uren leesplezier aan het strand kunnen doorbrengen. Da’s ook wat waard.