Over opzouten en ontploffen

Dit boek gaat over trends in het gebruik van taal. De auteur kijkt en luistert om zich heen en doet daar in 35 hoofdstukken en hoofdstukjes verslag van. René Appel is op zijn best in de langere hoofdstukken. Dat is bijvoorbeeld zo in het hoofdstuk over de taal van vlogsters en het hoofdstuk over de taalontwikkeling bij kinderen. In die hoofdstukken gaat hij wat meer de diepte in, probeert hij ontwikkelingen te duiden. Maar bovendien is het ook steeds erg grappig als hij schrijft over vlogsters die superexcited, superblij, en superbenieuwd zijn.
Ook leerzaam. Zelf begin ik ook nogal eens een zin met het (overbodige): "Als we kijken, dan zien we ....". Kennelijk is het een trend, Appel hoort de term heel veel terug in bijvoorbeeld talkshows.
Niet alle hoofdstukken zijn even sterk. Met name de hoofdstukjes over de taal van managers, in personeelsadvertenties ("we zoeken een verbinder") en in tentoonstellingscatalogi vond ik minder, maar misschien juist wel omdat het taalgebruik in die situaties het vervelendst is.
Maar het blijft de moeite waard om in het boek te lezen over opvallend nieuw gebruik van termen als gewoon, een dingetje, neerzetten, een soort van, ontploffen en opzouten!