Literair reisverslag van een lieve gevallen engel

Zijn veelgeprezen 'Het leven van een hond' maakte me meteen een liefhebber van Sander Kollaard. In diezelfde stem (erudiet, verzorgd en ontspannen) brengt hij nu 'Einde verhaal'. Die roman ligt in de wijkbieb als Sprinter deze week en daarom las ik hem vlug uit. Een impressie, want hij ligt hier dus niet meer, ik doe er geen recht aan, maar wie weet hoe ver ik kom.

De laatste jaren heb ik best veel theologisch jargon opgedaan en sowieso ben ik streng kerkelijk opgegroeid: dat achterland hielp me dit boek aanvaarden. Op een paar pagina's orakelt de verteller over de kerk, wat ik dus min of meer kon plaatsen, maar nog een keer rustig ga lezen voor echt begrip. Daaromheen is het verhaal heerlijk doorspekt met het christelijk geloof. Geen pamflet voor of tegen het een of ander, maar het plaatst wel vraagtekens bij religieuze stelligheden. De toon doet me denken aan een literaire versie van 'De Bijbel voor ongelovigen' van Guus Kuijer. In die serie ging ik ook houden van personages die er in de Bijbel bekaaid vanaf komen, zoals koningin Izebel. In deze roman is de verteller een gevallen engel, een demon, een trawant van de satan. Hij/hen pleit eloquent en vurig voor de emancipatie en hoedanigheid van de mens en tegen machinaties van de macht.

Het verhaal is een soort van 'reis van de held', waarbij zeespiegelstijging als de Bijbelse eindtijd/apocalyps de noodzaak wordt om te vertrekken. Veel warmte voel ik bij de banden tussen de bonte groep personages aan familie, vrienden, geliefden en passanten. Aldoor geniet ik van de woordkeus, vindingen, wendingen en formuleringen. Hier is veel schrijfplezier en spitsvondigheid te vinden. Veel aandacht ook voor Zweden, met veel plaatsnamen en een pastorie als waar de auteur zelf woont. En het verhaal is een monument voor belangrijke, historische gebeurtenissen, mensen en publicaties.