Een meesterwerk van een meesterverteller

Ik heb zelden zo'n indrukwekkend boek gelezen. Een epos, ontsproten aan een zeer creatief brein getuige de zeer doordachte compositie.
Het boek is 70 jaar oud en het heeft niets aan actualiteit verloren. Dat komt omdat het handelt over universele thema's, zoals goed en kwaad, schuld en boete.
Je kunt het boek lezen als een psychologische roman. Steinbeck is niet alleen een rasverteller, maar ook een erudiet, belezen mens. Daarnaast getuigt hij van diep psychologisch inzicht. Eén voorbeeld van het laatste: Er bestaan geen nare vragen, behalve als ze met neerbuigendheid zijn omkleed.
In 2020 verscheen een nieuwe vertaling, van de hand van Peter Bergsma, die het boek ook voorzag van een nawoord waarin hij wat achtergrondinformatie geeft over Steinbeck, diens schrijfproces en zijn eigen vertaalproces.
Bergsma's vertaling is enerzijds modern, anderzijds behoudt hij enigszins de toon en stijl van de jaren vijftig. De taal heeft een zekere gedragenheid. Zo komen naast elkaar woorden voor als kek en zoetgevooisdheid.
Lang geleden dat ik dat woord las. Je ziet nog de Latijnse oorsprong in het woord, vox.
Bergsma heeft een enorme woordenschat en ook dat maakt het boek een lust voor oog en geest.

Iets vertellen over de inhoud? Ik geloof dat ik daar vanaf zie. Daar is genoeg over te lezen in de andere recensies en bij de presentatie van het boek.
Tot op zekere hoogte doet het boek me denken aan het grote Zweedse epos van Vilhelm Moberg, de emigranten. Ook Steinbeck beschrijft de pioniersarbeid. In zijn geval in het Californië van de jaren rond 1900, met mooie landschaps-en natuurbeschrijvingen, zoals Steinbeck dat ook deed in Van muizen en mensen.
Ik ben blij dat ik deze klassieker heb gelezen en ik beveel het boek van harte aan. Niet bang zijn voor 600 bladzijden. Het boek leest als een trein, zoals dat hoort bij een rasverteller.