Openhartig en vertederend

Een poos geleden zag ik op Canvas de documentaire over Bart Moeyaert. Wat ik me vooral herinner, is zijn mooie huis in het bos. Een huis met veel grote ramen, een licht huis. Hij liep er rond, scharrelde in z'n moestuintje en bleek een bescheiden mens, in alles. Ik dacht, wat een sympatieke man, van hem wil ik iets lezen. En zo las ik Een ander leven.

Een paar aanhalingen die me troffen:
blz 245
'Ergens in de tweede schoolweek zegt Dirk, met wie ik vaak optrek, in een pauze tussen twee lessen dat het dikwijls voorkomt dat homo's op hem vallen. Die terloopse mededeling raakt me vol in het gezicht, omdat ik hem inderdaad leuk vind en omdat ik werkelijk denk dat hij homoseksueel is.......
......Ik hou mijn masker op en reageer niet op Dirks opmerking. Hij heeft niet door dat hij stenen in mijn zakken stopt, terwijl er al erg veel is wat mij bezwaart. De klasgenoot die ik als buddy was beginnen te zien, heeft me zonder dat hij het zo heeft bedoeld afgewezen, en in mijn gedachten heb ik zijn woorden omgedraaid: 'Je valt op mij, dus ben je homo'.

blz 247
'Als het aan mij ligt, blijf ik voor altijd in de anonieme grootstad. Ik wil wakker worden van het licht in mijn kamer, alsof de stilte van de vallende sneeuw me gewekt heeft, en ik wil uit het raam kijken en Brussel onder een witte deken zien, mijn winterjas aantrekken en Dirk gaan wakker maken, om dan ingeduffeld door de nacht naar de ongerept witte Grote Markt te stappen en languit sneeuwengelen te maken, tot een politieman ons komt vragen of we van plan zijn om daar te blijven slapen. Van alle heldendaden is dat geen gespierde, maar het is één van de mooiere. Als ik kinderen zou hebben, zou ik ze over de nacht en de sneeuw vertellen. Ik zou mijn vinger omhoogsteken en met een beetje drama in mijn stem vertellen dat ik daar op mijn rug in de sneeuw gelukkig ben geweest.'

Prachtig vind ik het, vertederend en openhartig, moedig en kwetsbaar, oprecht en vol verlangen.
Maar wat is het nu eigenlijk voor een boek? Het is een autobiografie over zijn jeugd, over zijn worstelingen met zijn barse vader, zijn plaats in het gezin en zijn anders zijn. Worstelingen die decennia aanhouden, mede in stand gehouden door zijn grote loyaliteit aan van alles en nog wat maar vooral aan zijn gezin van herkomst.

Het boek is voorzien van veel foto's en tekeningetjes, schetsjes, van Bart zelf. Ook op de voorkant prijkt een foto: moeder en Bart als kleine jongen. Over moeder gaat het vaak in z'n boek. Dat komt onder andere omdat hij een paar dagen naar Parijs gaat met haar en haar de stad laat zien. Bart is erg op z'n moeder gericht en hij beschrijft veel waarnemingen die uitstralen dat hij zielsveel van haar houdt. De lezer dwaalt, tjoolt, samen met hen door de straten, strijkt neer in diverse etablissementen en luistert naar hun eenvoudige conversatie. We mogen dichtbij komen.

Verder zijn we getuige van de langzame ontwikkeling van zijn schrijverschap en dat is echt genieten want we gunnen hem succes, dat hij bekend mag worden en een goede boterham mag verdienen met zijn boeken.
Wel, dat laatste is gelukt, getuige het mooie huis in het bos. Een partner heeft hij uiteindelijk ook gevonden. Bart trouwde in 2006. Voor zover ik weet heeft hij geen kinderen. Ik weet evenmin of hij dat een gemis vindt maar ik stel me voor dat hij een fantastische pappa zou zijn die hen natuurlijk eindeloos zou voorlezen.

Een ander leven is een lief boek.