Drama op de vierkante meter

Cécile Tlili, nooit van gehoord maar dankzij Hebban dus wel.
In 170 bladzijden schildert deze schrijfster een drama, zich afspelend in een appartement, gedurende één enkele avond. Een drama voor vier personen.
Deze vertelling is haar debuut naar het schijnt. kom er maar eens om. Wie doet haar dat na?

Een onschuldig diner. Deze titel is deels bezijden de waarheid want tenminste één der personages heeft een verborgen agenda. Het is Étienne, de partner van Claudia, tevens eigenaar van het appartement. Étienne wil iets van Johar, de partner van Rémi. Johar is leidinggevende in een groot bedrijf en Étienne hoopt dat zij iets voor hem wil doen. Hij wil haar dat in de loop van de avond duidelijk gaan maken.
Twee stellen dus, drie daarvan veertigers, alleen Claudia is jonger.
Johar en Rémi zijn door Étienne uitgenodigd voor een etentje, juist met het oog op Étiennes verborgen agenda. Zoals vaak gebeurt, zo loopt ook hier de planning anders dan verwacht en gehoopt.

Claudia heeft uitgebreid gekookt. Dat kan zij tenminste. Verder kan ze vrij weinig en ze is ook maar een eenvoudige fysiotherapeute vindt ze zelf, in tegenstelling tot haar partner die advocaat is.
Het eten wordt opgediend maar er wordt nauwelijks met smaak gegeten: het is te heet in het appartement en eigenlijk is iedereen gespannen. Claudia heeft lichamelijke klachten waarvoor ze geen aandacht vraagt, Étienne broedt op het juiste moment om Johar zijn wens kenbaar te maken, Johar staat op het punt om haar baas te bellen in verband met een geweldige promotie, wat zij op haar beurt evenmin deelt met de anderen en tenslotte fantaseert Rémi over zijn heimelijke liefde Manon.

Dat heeft Tlili maar even mooi bedacht. Hier gaat ze haar tanden in zetten. Zorgvuldig bouwt ze de spanning op en de lezer ontkomt er niet aan om nieuwsgierig te volgen hoe ze dat doet. Nu kan de lezer al snel vermoeden hoe eea zich zal ontwikkelen maar zij komt bedrogen uit. Zij kan onmogelijk bevroeden hoe dit afloopt want Tlili houdt haar troeven zorgvuldig achter. Reken er echter op dat de apotheose opzienbarend is, niet spectaculair want Tlili is niet uit op sensatie.

Een fraaie novelle, zeker voor een debuut. Ik reken erop dat zij in haar volgende boek de personages beter uitwerkt. Ik ben ervan overtuigd dat zij dat kan. Een onschuldig diner is hopelijk slechts een vingeroefening, een prelude voor een heel concert.