Onbegrijpelijk en oninteressant

blz 89
Ik weet niet eens of deze innerlijke ruimte niet slechts een nieuwe dimensie van de andere zal zijn. Misschien komt het wetenschappelijk onderzoek van de toekomst tot de ontdekking dat alles een dimensie van dezelfde ruimte is en dus stoffelijk noch geestelijk is. In de ene dimensie zouden wij als lichaam leven, in de andere als ziel. En misschien bestaan er nog meer dimensies waar we als andere, even reële dingen leven. Soms heb ik er plezier in mij te laten meeslepen door de zinloze overpeinzing hoever dat onderzoek zal gaan.

blz 249
We worden alles moe, behalve het begrijpen. De betekenis van die zin is soms moeilijk te bevatten. We worden het moe te denken om tot een slotsom te komen, want hoe meer je denkt, analyseert en onderscheidt, des te minder kom je tot een slotsom. Dan vervallen we in die staat van traagheid waarin we alleen nog maar willen begrijpen wat zichtbaar is - een esthetische houding, want we willen begrijpen zonder ons ervoor te interesseren, zonder ons erom te bekommeren of het begrepene waar is of niet, zonder in wat we begrijpen meer te zien dan de exacte vorm waarin het zichtbaar is: de functie van rationele schoonheid die het voor ons heeft. We worden het moe te denken, eigen meningen te hebben, te willen denken om te handelen. We worden het echter niet moe om er, ook al is het tijdelijk, vreemde meningen op na te houden, met als enige doel de invloed ervan te voelen zonder hun impuls te volgen.

blz 520
Soms, wanneer mijn vermogen om te dromen zijn bladeren verliest en verwelkt, omdat ik neerslachtig ben en me klein voel, en de enige droom die mij rest denken aan mijn dromen is, blader ik daarin als in een boek waarin je altijd weer blijft hangen bij dezelfde woorden, hoe vaak je er ook in bladert. Op die momenten vraag ik mij af wie jij bent, jij gedaante die door al mijn oude, trage visioenen van andere landschappen, oude interieurs en luisterrijke ceremonies van stilte trekt.
Enzovoorts, enzovoorts, enzovoorts.

Fernando Pessoa ( 1888-1935 ) wordt beschouwd als de grootste Portugese dichter en schrijver. Dat zal dan wel maar ik fronste mijn wenkbrauwen toen ik las dat hij ook bij het grote publiek geliefd was. Hij heeft echter nooit de Nobelprijs gewonnen.
Bovenstaande aanhalingen zijn lukraak gekozen. Ik had met gemak honderd andere even slaapverwekkende passages kunnen overschrijven. Dit boek behelst Pessoa's overpeinzingen, bespiegelingen, gedachten en dagdromen. Een verhaal is er niet.
Meerdere mensen hebben dit boek vijf sterren gegeven. Het is erg jammer dat geen van hen de moeite nam om een recensie te schrijven. Ben je enthousiast over een boek? Deel het met ons!

Pessoa overleed aan leverfalen ten gevolge van overmatig alcoholgebruik. Hij was een eenzame man die misschien homoseksueel was. Dat was in die tijd, nog meer dan nu, niet gemakkelijk en het was zeker niet iets dat men in de openbaarheid bracht. Pessoa schreef veel maar het ging bijna altijd over hemzelf. Vond hij zichzelf zo interessant? Dat valt te betwijfelen. Hij viel voortdurend ten prooi aan somberheid, minderwaardigheidsgevoelens en aan de zinloosheid van het bestaan.
Er zijn talloze studies gemaakt van Pessoa, van hem als persoon en van zijn literaire nalatenschap. Kennelijk vonden velen hem en zijn werk buitengewoon boeiend.
Ik begrijp hier niets van zoals uit de titel boven deze recensie blijkt. Ik wilde kennis nemen van deze beroemde literator, nieuwsgierig als ik ben. Ik koos dit boek omdat het wordt beschouwd als zijn magnum opus. Betekent dit dat het zijn dikste boek is ( bijna 600 blz ) of dat dit zijn beste werk is? nogmaals, ik begrijp het niet en ik zal nooit meer iets van zijn pen ter hand nemen.