eenvoud en grote klasse!

Dit boek las ik alweer jaren geleden en ik heb er van genoten.
Sfeer en opbouw zijn echt beeldschoon.
Dit boek is veel ingetogener van aard dan "Vlinders in nov."
Het ontging me niet, dat de jongen zélf ook op een eiland zit van binnen, zó introvert als hij is. Deels Scandin. opvoeding, deels zijn eigen karakter.
Er is niet heel veel actie, behalve de grote stap die de hoofdpersoon doet en voor het eerst van zijn leven van zijn eiland af gaat, naar het buitenland om daar een verwaarloosde kloostertuin op te knappen. Voor hem een grote stap, omdat zijn moeder kort daar voor is overleden met wie hij, ook via het tuinieren, een sterke band had.
Omdat ik zelf groene vingers heb en dol ben op tuinieren vond ik deze verhaallijnen wonderschoon. Voor mij is een tuin ook een levend organisme en elke dag anders.
Knap van Olafsdottir is dat ze de verhaallijnen aangeeft, maar veel ruimte laat voor de beleving van de lezer daarbinnen.
De vertaling is subliem, in heel mooi soepel Nederlands, weer door Kim Middel, zoals vaker.
Wat Olafsdottir heel goed kan is ook het beschrijven van kinderen, in dit boek Flóra, het kleine dochtertje van de jongeman (en de kleine Tummi in "Vlinders in november"). Ik werk dagelijks met kinderen, herken veel en zij doet dit echt subliem: zó natuurlijk en natuurgetrouw.
Ik wacht al járen op de Ned.vertaling van "Hotel Silence" van haar, maar die laat lang op zich wachten-als die al komt-.Een Duitse of Eng. vertaling trekt me niet.
Vanuit de uitgeverswereld begrijp ik dat, maar als lezer valt het niet mee.
Een mailtje naar de uitgeverij, om aan te sporen.
P.S. Onder eenvoud versta ik: zonder opsmuk. Niet simpel, want dat is iets heel anders. Wellicht een lang proces van schrijven, selecteren, schaven, want daardoor zijn haar boeken zó trefzeker en krachtig.