Logboek

Niet mijn boek: mijn buurvrouw overkwam in dezelfde tijd hetzelfde. Getrouwd met een veel oudere man, wist ze ook dat de kans groot was als weduwe achter te blijven. Zij had geen enkele behoefte er een dagboek over te schrijven, wilde met rust gelaten worden en in de luwte zijn met haar verdriet.
Beslist ben ik geen Palmenfan en zal dat ook niet worden: ik vind haar boeken saai en oppervlakkig en ja...de meeste gelezen, dus ik weet waar ik het over heb. Er is geen enkele geweest, waar men wijsheid, diepte of verrassing uithaalde.
De vrouw zelf gedraagt zich hoogmoedig en onsympathiek, dat vindt ze van zichzelf ook. Zegt ze al jaren in interviews over haar eigen optreden. Zelfkennis siert de mens, nietwaar?
Waarom al die gevoelens en emoties in de etalage voor heel Nederland in dit boek? Vroeg ik samen met anderen me af, toen het boek op de markt kwam.
Als dit boek voor haar therapeutisch gewerkt heeft, ook prima, maar haar eigen opvattingen over wat literatuur of lectuur zou zijn, zijn niet congruent. Ze vindt dat ze zelf literatuur schrijft en kleineert anderen die dat niet zouden doen, soms in het openbaar. Houdt jaarlijks "audiëntie" op het Boekenbal, dus geen wonder dat schrijfster en boekeninhoud samenvallen.
Iedereen maakt narigheid en verdriet mee in zijn leven en schrijft er gelukkig geen (rammelend) boek over. noch heeft zo'n grote aandachtsbehoefte. Vanwege deze aspecten en vooral de inhoud, vind ik het een draak van een boek en dat mag ook! Het staat ieder vrij dit te vinden en als review op te schrijven, zonder onvertogen woord en bovenal: zonder inmenging en betutteling!