Hoop bij nieuwe kansen

Elisabeth woont in een appartement in Stockholm. Ze is depressief, en sluit zich voor iedereen af vanuit een traumatisch verleden. Dan wordt er een pakketje bezorgd, wat het begin is van interactie tussen Elias, een illustrator die een geheim met zich meedraagt, Otto, een voormalig eigenaar van een boekwinkel en Elisabeth.

Op subtiele wijze dringen Elias en Otto het leven van Elisabeth binnen. Levensverhalen worden langzaam maar zeker met elkaar gedeeld. Net zoals de merel weer gaat zingen als het lente wordt, zo opent het leven zich weer voor Elisabeth met een nieuwe kans op geluk in liefde. Otto blijkt ook in zijn eerdere huwelijk eenzaam geweest te zijn, zijn hele leven is hij dat in feite geweest, en als Elisabeth zich langzaam voor hem opent, ziet hij in haar een nieuw begin. Ook Elias blijkt bij te dragen met zijn vogel-project aan een nieuwe kans voor Elisabeth om zich te ontdoen van een trauma uit haar verleden.

Linda Olson schrijft beeldend en vol sfeer, wat bijdraagt aan het gevoel waarmee de lezer het boek leest. Ze geeft de hoofdpersonages, en daarmee de lezer, hoop. Op een andere afloop bij nieuwe kansen, waarbij de personages zichzelf kunnen overstijgen. En zodra de lezer het gevoel bekruipt dat het verhaal al een tijdje voortkabbelt op de stroom en wel heel zoetsappig wordt, rekent ze in één klap daarmee af met een einde die ieder voor zich in kan vullen. Voor mij werd de roman ineens bitterzoet, wat beloofd werd op de achterzijde van het boek.