Geniale thriller

John Rothstein, een legendarische schrijver van een serie boeken, heeft al decennia lang niets gepubliceerd. Morris Bellamy is woedend. Niet alleen omdat Rothstein met schrijven is gestopt, maar ook omdat diens serie niet naar zijn smaak eindigde. Bij een inbraak in het huis van Rothstein neemt Bellamy alle cash uit de kluis mee, en als hoofdprijs een stapel aantekenboekjes met ongepubliceerd materiaal.
Morris verbergt zijn buit – maar dan wordt hij gearresteerd voor een andere misdaad. Tientallen jaren later vindt een jongen, Pete Saubers, de kist en nu is het Pete en zijn familie die door Bill Hodges, Holly en Jerome gered moeten worden van de inmiddels nog krankzinniger en wraakzuchtige Bellamy, die na 35 jaar vrijkomt uit de gevangenis.

De eerlijke vinder is het tweede boek in een trilogie. Het eerste boek in de driedelige reeks, Mr. Mercedes, werd genomineerd voor de Edgar Award en is al meer dan 50.000 keer over de toonbank gegaan. En terecht. Het vorige boek van King, Revival, wiegde me meer dan eens in slaap, maar met De eerlijke vinder staat hij er weer, net zoals vroeger. Oké, het is een detective- en thrillerverhaal en geen bloedstollende horror, maar dat schrijft King al jaren niet meer. Velen vinden dat spijtig, voor mij bewijst het meer dan eens dat ook een auteur in zijn ‘rol’ en carrière groeit. De eerlijke vinder is een geniale thriller.

Na de proloog begint het verhaal op dezelfde plaats als waar Mr. Mercedes begon, namelijk in de wachtrij voor de banenbeurs in het City Center. Dezelfde ramp, andere slachtoffers. Nu – en dat is vaak een nadeel in een boekenreeks bestaande uit meerdere titels – je weet dat de helden ook dit boek overleven. Maar eigenlijk wil je ook niets anders. Jouw helden (want je hebt ze inmiddels vrij goed leren kennen) tegen het Kwaad in de wereld. Én winnen. Én er zonder kleerscheuren vanaf komen.

Maar dit boek is niet alleen een steengoede thriller, het ademt ook de liefde van King voor de literatuur. Het gaat net zoals bij Misery over een geobsedeerde fan, maar terwijl je op het puntje van je stoel zit weet King dit feilloos te verbinden naar een les in de literaire geschiedenis. Klinkt saai, maar is het helemaal niet.

De eerlijke vinder leest als een sneltrein en de laatste 100 pagina’s kun je niet anders dan in één ruk uitlezen. Het slot van het boek is superspannend en doet je nagelbijten.

Trouwens, over het niet meer schrijven van horror enzo, voortgaande op de laatste pagina’s van het boek, zegt iets me dat het derde en laatste deel van de Mr. Mercedes-trilogie wel eens heel angstaanjagend kan worden…