De eeuwige perfectionist

Wat een leuk boek! Na het lezen van de eeuwige jaknikker en de eeuwige neezegger wist ik al een beetje wat te verwachten van dit boek. Jade heeft een hele fijne, vlotte schrijfstijl en dat is ook weer niet anders in dit boek. Het verhaal leest heel vlot en je vliegt echt door het boek.

Ik denk dat dit deel voorlopig mijn favoriete deel in de serie is. Dit deel gaat over Roos, de tweelingzus van Iris. Roos wil dolgraag het perfecte, afgevinkte leventje van huisje, boompje, beestje. Ze heeft ook perfect voor ogen hoe ze dat allemaal wil. Maar dan verschijnt de zeven jaar jongere Alex en die zet heel haar leven op zen kop.

Roos en Alex waren geweldig samen en ik genoot van elke interactie tussen hen. Ik kon ook echt goed met Roos meeleven. Ik ben ongeveer even oud als haar en snap wel de druk die je dan rond bepaalde levensverlangens begint te voelen. Maar soms wou ik haar ook echt door elkaar schudden want hallo, hoe kan je nu niet voor Alex vallen

De vrienden komen in dit boek naar mijn gevoel ook weer iets meer aan bod dan tijdens het verhaal van Iris en dat vond ik heel fijn.

Ik vind het altijd lastig om een verhaal en de personages los te laten op het einde van een boek. Ik wil altijd weten hoe het verder met hen gaat. Gelukkig kan ik dat nog één keer ontdekken in het laatste deel van de serie! Dat gaat over Boaz en daar kijk ik zo ontzettend hard naar uit!