Koffiebars en carabinieri. Een ander boek over Italië.

‘Italië is alles wat je nodig hebt om het de mens naar de zin te maken. Een prachtige taal, een grenzeloze keuken, bergen, vulkanen, azuurblauwe zeeën, grote dichters, beroemde modeontwerpers, succesvolle voetbalclubs, mooie auto’s, een rijke geschiedenis vol markante figuren en een dolce vita-mentaliteit waar je u tegen zegt’. Aan het woord is Miriam Bunnik, vertaalster en docente. Samen met Mara Schepers vertaalde ze o.m. Het leugenachtige leven van volwassenen van Elena Ferrante en Schittering van Margaret Mazzantini.
In Koffiebars en carabinieri. Een ander boek over Italië reist de Italië-experte door de laars, op zoek naar de verhalen, achter typisch Italiaanse verschijnselen. Zo gaan we o.a. samen met haar binnen in het Venetiaanse koffiehuis Caffè Florian, geopend in 1720, waar een gesprek plaatsvindt met een onberispelijk geklede barista over de Italiaanse koffiecultuur.
In Milaan vertelt de eigenaar van de oudste edicola (= krantenkiosk die omwille van de achthoekige vorm en puntdak op een kapelletje gelijkt) dat hij nog nauwelijks kranten verkoopt. Volgens hem begint het al bij de uitgeverijen. Kranten (60 verschillende!) worden in Italië gesubsidieerd door de staat. Niet per verkochte krant, maar op basis van de oplage. Dus drukken de meeste kranten meer exemplaren dan ze verkopen. De kranten die niet bij de kiosk terechtkomen, worden gewoon weggegooid. Scheve verhoudingen zijn er in Pisa, de stad van de geleerden. We reizen verder naar Reggio Emilia, Perugia, Turijn, Florence, Padua, Termoli, Garlenda, Milaan, Napels… en tenslotte Arezzo, het geografische hart van Italië. In deze kleine, fijne stad staan borden met foto’s van de bekendste scènes uit de beroemde film La vita è bella, die voor een deel in Arezzo is opgenomen.
Bunniks Koffiebars en carabinieri is een ode aan Italië, een mooi land die zo’n beetje de oudste bevolking van Europa heeft. Waar mensen, pratend con le mani, langer leven en twee ingrediënten primeren : mangiare bene e andare con le donne.
En natuurlijk kan er niet over Italië worden geschreven zonder Giuseppe Garibaldi te vermelden. In het laatste hoofdstuk wijdt Bunnik veel aandacht aan deze negentiende-eeuwse vrijheidsstrijder die ontzettend populair was bij het volk maar steeds overhoop lag met de machthebbers en de belangrijkste functionarissen.
In haar nawoord schrijft Bunnik dat ze het boek schreef uit liefde. Liefde voor een land waar ze zich fijner voelt dan waar dan ook. Een land waar de mooiste taal ter wereld wordt gesproken en de heerlijkste gerechten worden bereid. Maar vooral schreef ze het uit liefde voor Andrea, haar Genuese echtgenoot, en voor haar Italiaanse familie die ze erbij kreeg toen ze met hem trouwde. Samen met Andrea heeft ze twee half-Italiaanse kindjes die opgroeien in Nederland, maar niet zonder de culturele achtergrond van hun vader.
Koffiebars en carabinieri? Een ander boek over Italië is een heerlijk, meeslepend, geestig boek dat in geen geval in je valies op weg naar Italië mag ontbreken.
Koffiebars en carabinieri. Een ander boek over Italië – ISBN 978 90 284 50509 - Wereldbibliotheek