Lezersrecensie
Beangstigend, verdrietig, maar intrigerend tot op de laatste bladzijde
De engelen van Elisabeth.
De titel van het boek alleen al maakt nieuwsgierig. De afbeelding op de kaft is bijna perfect voor het verhaal van dit boek. Een in haar hart nog jong, verlegen meisje dat voor de rest van haar leven onderdrukt zou gaan worden. De pijn is van het gezicht af te lezen zodra je de eerste hoofdstukken van het boek hebt gelezen.
Het boek schetst een ziekelijk beeld van het leven in een gesticht destijds. Totaal niet te vergelijken met een opname nu. De vrouwen werden monddood gemaakt, en hadden niets meer te zeggen over hun eigen leven, noch over hun lichaam. Het intrigeert mij ontzettend en na het lezen van dit boek ben ik eigenlijk alleen nog maar nieuwsgieriger geworden hoe het leven in de dolhuizen in de voorgaande eeuwen eruit zag. Ik denk dat juist dit iets is wat in de geschiedenisboeken meer terug zou moeten komen. Persoonlijk denk ik dat wij niet eens half beseffen hoe goed we het tegenwoordig hebben, en wat wij vrouwen eigenlijk allemaal te danken hebben aan de feministes destijds.
Elisabeth is een 23 jarige jongedame wiens jeugd niet gemakkelijk geweest is. Al tijdens haar jonge jeugd ziet zij een engel. Ook draagt zij veel te vroeg in haar leven teveel verantwoordelijkheid en ziet zij van dichtbij hoe haar moeder vreselijke dingen aangedaan werden. Ze krijgt twee zonen, en wordt verdacht van de moord op haar twee overleden dochters. Hoe verder je komt in het boek kun je eigenlijk niet anders dan concluderen dat Elisabeth wel degelijk het motief had. Ze wordt dan ook op zeer jonge leeftijd in het gesticht geplaatst en krankzinnig verklaard, alwaar zij als zij al niet gek was het wel werd van de inhumane behandeling waarmee werkelijk alle zeggenschap over haar eigen lichaam en geest op vreselijke manier werd afgenomen. Elisabeth probeert zich zo goed als mogelijk aan te passen en zich af te sluiten van alles wat eigenlijk niet door de beugel kan. Tot dit niet langer kan. Dit boek weerspiegeld dan ook de vechtlust van Elisabeth, om achter de waarheid te komen en haar zoontje nogmaals te kunnen zien.
Ik kon het boek zeer moeilijk wegleggen. Elk hoofdstuk maakt nieuwsgieriger en het is niet te beseffen dat dit ook daadwerkelijk de gang van zaken was in de gestichten in de 19de eeuw. Beangstigend, verdrietig, maar ook ontzettend intrigerend. Een boek dat menig mens zal boeien tot aan de laatste bladzijde. Een boek over de bijna satanisch te noemen hiërarchie van de 19de eeuw. Voor mij is dit dan ook een absolute must-read die zijn plaats in mijn boekenkast meer dan verdiend heeft.
De titel van het boek alleen al maakt nieuwsgierig. De afbeelding op de kaft is bijna perfect voor het verhaal van dit boek. Een in haar hart nog jong, verlegen meisje dat voor de rest van haar leven onderdrukt zou gaan worden. De pijn is van het gezicht af te lezen zodra je de eerste hoofdstukken van het boek hebt gelezen.
Het boek schetst een ziekelijk beeld van het leven in een gesticht destijds. Totaal niet te vergelijken met een opname nu. De vrouwen werden monddood gemaakt, en hadden niets meer te zeggen over hun eigen leven, noch over hun lichaam. Het intrigeert mij ontzettend en na het lezen van dit boek ben ik eigenlijk alleen nog maar nieuwsgieriger geworden hoe het leven in de dolhuizen in de voorgaande eeuwen eruit zag. Ik denk dat juist dit iets is wat in de geschiedenisboeken meer terug zou moeten komen. Persoonlijk denk ik dat wij niet eens half beseffen hoe goed we het tegenwoordig hebben, en wat wij vrouwen eigenlijk allemaal te danken hebben aan de feministes destijds.
Elisabeth is een 23 jarige jongedame wiens jeugd niet gemakkelijk geweest is. Al tijdens haar jonge jeugd ziet zij een engel. Ook draagt zij veel te vroeg in haar leven teveel verantwoordelijkheid en ziet zij van dichtbij hoe haar moeder vreselijke dingen aangedaan werden. Ze krijgt twee zonen, en wordt verdacht van de moord op haar twee overleden dochters. Hoe verder je komt in het boek kun je eigenlijk niet anders dan concluderen dat Elisabeth wel degelijk het motief had. Ze wordt dan ook op zeer jonge leeftijd in het gesticht geplaatst en krankzinnig verklaard, alwaar zij als zij al niet gek was het wel werd van de inhumane behandeling waarmee werkelijk alle zeggenschap over haar eigen lichaam en geest op vreselijke manier werd afgenomen. Elisabeth probeert zich zo goed als mogelijk aan te passen en zich af te sluiten van alles wat eigenlijk niet door de beugel kan. Tot dit niet langer kan. Dit boek weerspiegeld dan ook de vechtlust van Elisabeth, om achter de waarheid te komen en haar zoontje nogmaals te kunnen zien.
Ik kon het boek zeer moeilijk wegleggen. Elk hoofdstuk maakt nieuwsgieriger en het is niet te beseffen dat dit ook daadwerkelijk de gang van zaken was in de gestichten in de 19de eeuw. Beangstigend, verdrietig, maar ook ontzettend intrigerend. Een boek dat menig mens zal boeien tot aan de laatste bladzijde. Een boek over de bijna satanisch te noemen hiërarchie van de 19de eeuw. Voor mij is dit dan ook een absolute must-read die zijn plaats in mijn boekenkast meer dan verdiend heeft.
1
Reageer op deze recensie