Onbeheerst talent

Het leven van Edgar Freemantle, eigenaar van een bouwfirma in Minnesota, verandert snel en gruwelijk na een ongeval op een werfplaats. Hij verliest zijn rechterarm en lijdt aan afasie na een tijdje ook geheugenverlies geleden te hebben. Zijn leven verandert door dit ongeval zodanig dat zijn huwelijk op de klippen loopt en hij alles kwijt raakt. Zijn psycholoog raadt hem dan ook een verandering van locatie aan en Edgar verhuist tijdelijk naar één van de Florida Keys, namelijk een eilandje Duma Key. Daar trekt hij in een huis, Salmon Point, dat hijzelf de naam 'Groot Roze' geeft. Tijdens zijn verblijf daar ontdekt hij een vergeten tekentalent. Hij slijt er zijn dagen dan ook afwisselend door te wandelen langs het strand om zijn vermangeld lichaam terug aan te sterken, elke dag een stukje verder, en met tekenen en schilderen. Zijn enige gezelschap is zijn therapiepop Reba, genaamd naar de countryzangeres. Reba is zijn uitlaatklep als hij op bepaalde woorden niet kan komen en dan kan hij zich op de pop uitwerken in plaats van de mensen rondom zich heen. Naast Reba heeft hij ook hulp van Jack, een locale bewoner die hem waar nodig bijstaat.

Al snel raakt hij in Duma bevriend met een buur, die hij dankzij zijn wandelingen altijd maar meer en meer nadert en uiteindelijk bij in een strandstoel kan ploffen. Wireman is de verzorger en het gezelschap van de vrouw die het grote huis aan het strand bewoont, tevens de eigenares van 'Groot Roze' en een groot deel van Duma. De oudere dame, Elizabeth Eastlake, is opgegroeid op Duma Key en heeft heel wat verhalen maar haar geheugen laat haar helemaal in de steek en vaak eindigen gesprekken met haar in een warboel aan gedachten.

"Het enige nadeel is het geluid dat het getij maakt als het komt aanzetten. {...} Eerst dacht ik... dat het een optocht van skeletten was. Honderden. Ze marcheerden om het huis heen."

Maar Elizabeth waarschuwt Edgar wel, vooral over zijn twee dochters. Duma Key is niet goed voor dochters! En Elizabeth kan het weten want zij is twee zussen op jonge leeftijd verloren nadat ze verdronken. Duma Key herbergt heel wat geheimen. Eén van die geheimen schuilt ook in het talent om te tekenen en te schilderen, net dat talent dat Edgar zelf heeft ontdekt bij zichzelf. Want tijdens zijn schildersessies gebeurt ook iets wonderbaarlijks, zijn rechterarm lijkt terug te zijn op zo'n momenten. En de schilderijen hebben allemaal wel een verborgen boodschap. Maar wat Edgar niet beseft is dat hij met zijn schilderijen ook iets heeft gewekt dat al jaren ingedommeld was op de Key, iets kwaadaardigs dat uit is op wraak! Samen met Wireman en Jack moet Edgar deze vreemde kracht proberen terug in te tomen én in slaap te brengen, maar dat zal niet zomaar lukken en ook niet zonder bloedvergieten.

Duma verscheen eerst in 2008, in een periode dat ik net begon met de boeken van Stephen King in het Engels te lezen en ze niet meer in het Nederlands kocht. Toen ik dit boek dan ook destijds voor de eerste keer las vond ik het niet zijn allerbeste boek uit zijn oeuvre maar door het nu te herlezen (in het Nederlands voor de eerste maal) vond ik het alvast veel beter dan mijn oorspronkelijke ervaring dat ik ermee had.

Het is ook één van de weinige boeken die King schreef die zich niet in Maine afspelen maar het eerste dat zich in Florida afspeelt, waar hij na zijn ongeval in 1999 zelf ook een deel van het jaar is gaan wonen. Ook Minnesota komt voor de eerste keer aan bod, hoewel deze locatie maar een kleine rol in het geheel speelt.

Het verhaal is een beetje in dezelfde geest als 'Vel over Been' waarin een wraakzuchtige kracht/geest zich manifesteert en een kleine gemeenschap terroriseert, waarbij het verleden een zekere rol speelt in de verklaring hiervoor en waarbij een kleine groep vertrouwelingen zich moeten zien te redden om de geest terug in de fles te krijgen, bij wijze van spreken.

Duma Key (Duma) is één van de weinige boeken van Stephen King die nog niet werden verfilmd of in een tv-serie werden gegoten. Hoewel ik er wel van overtuigd ben dat dit verhaal daar een heel goede basis zou voor vormen, mits ze dicht bij het origineel van het boek blijven én niet te veel veranderen aan de inhoud (maar dat vind ik bij elke verfilming van een boek eigenlijk, tenzij de veranderingen het verhaal verbeteren).

Duma is een spannend en intensief verhaal over verdriet, rouw maar ook over onverzettelijk doorgaan en niet opgeven, ook al geeft het leven je een draai om je oor. En als je een reiger omgekeerd ziet vliegen, maak je uit de weg of knal het beest neer!
Het hoeft ook veel woorden maar vooral beelden om aan te tonen dat deze vernieuwde uitgave, de limited edition van Luitingh Sijthoff, alweer een feest voor het oog is met geweldig mooie sprayed edges en heel kleine tips over het verhaal in de tekeningen zowel op de cover als binnenin. Voor een echte verzamelaar mogen deze versies helemaal niet ontbreken in de boekenkast!