Thomas Harris op zijn best

De schreeuw van het lam, de derde roman van de Amerikaanse schrijver Thomas Harris. In diverse recensies kan je lezen dat het boek afwisselt tussen momenten waar je over je heel lichaam overrompeld wordt door kippenvel en momenten die ontroerend zijn en je subtiele tranen oproepen. Voor vele een goed boek en dat kan je afleiden uit de talloze lovende kritiek. Dat alles zet je zeker aan om het boek ook eens van de binnenkant te bekijken en wat er op die 277 bladzijden stond neergepend kon mij wel bekoren.


Thomas Harris is opgegroeid in Mississippi. Hij was een buitenbeentje op school omdat hij tamelijk individualistisch was en zich graag verdiepte in dikke boeken was hij het kneusje van de klas. Na enkele jaren verlaat hij zijn woonplaats en gaat Engels studeren in de universiteit die gelegen is in Waco. Harris schrijft tijdens zijn studentenjaren enkele macabere verhalen die hij dan verkoopt aan regionale tijdschriften. In de Taylor universiteit leerde hij zijn toekomstige vrouw kennen en zette samen hun dochter “Anne” op de wereld. Het huwelijk liep na een korte tijd op de klippen en ze verbroken hun echt. Na zijn scheiding kreeg hij een baan als misdaadverslaggever bij de Associated Press. De scheiding en de dood van zijn vader was de aanzet tot het schrijven van zijn eerste boek waarbij zijn laatste baan een overweldigende inspiratiebron was. En zo had hij de boot genomen richting de wereld van het thrillers. Alle vijf boeken van Harris zijn verfilmd waarbij “the silence of the lambs” er met kop en schouders bonvenuit steekt.

In tegenstelling tot “de rode draak”, “Hannibal” en “Hannibal ontwaakt” is dr. Hannibal Lecter de antagonist in “de schreeuw van het lam”. In dit boek draait het vooral rond Clarice Starling.
Clarice is een FBI agente in opleiding die van haar baas Jack Crawford de opdracht krijgt om met Dr. Lecter, een doordachte kannibaal die veilig opgesloten zit in de gevangenis, te gaan praten. Crawford vertelt haar dat ze tegen Lecter moest zeggen dat ze hem wil ontmoeten om enkele tests af te nemen maar schijn bedriegt. Jack Crawford wilde wat meer te weten komen over een seriemoordenaar die ze nog altijd niet te pakken hadden en die ze de bijnaam “Buffalo Bill gaven”. Er waren al enkele lijken gevonden die het werk waren van die zogenaamde Buffalo Bill en ze hadden kort geleden nog een lijk kunnen opvissen uit het water. Telkens waren ze gevild en gedumpt in het water.
Starling had tijdens een autopsie zelfs een cocon van een vlinder gevonden in de keel van een vrouwelijk slachtoffer. Tijdens heel het boek gaan ze op zoek naar die befaamde Buffalo Bill en merken zo dat hij meer is dan alleen een moordenaar. Ze willen hem zo snel mogelijk te pakken krijgen want er sneuvelden steeds meer vrouwen.

Het boek is in een alwetende hij/zij verteller geschreven. Dit zorgde voor een spanningsopbouw want het boek wisselde vaak af van starling en de onderzoeker naar Buffalo Bill die zijn moorden aan het voorbereiden was. Je begon met twee aparte situaties en tegen het einde kwamen die dan samen tot één geheel.
Het boek had veel oog voor detail en dat zorgde ook voor spanning. Zo kon je zelf mee in de subtiele hints van dr. Lecter zoeken waar ze Buffalo Bill moesten zoeken.
Als Starling aan het praten is met dr. Lecter verwijst ze vaak terug naar het verleden zo kan je Starling als persoon goed leren kennen en kan je je meer meeleven met het boek.
Elk hoofdstuk begint in een andere omgeving en bij mensen die op het eerste zicht niets met het boek te maken hebben maar nadien toch een groot aspect in het verhaal hebben. Zo begon een hoofdstuk met een man die bezig was met vlinders te kweken en nadien zag je dat het eigenlijk om Buffalo Bill ging.
Kortom de schrijver heeft echt nagedacht over hoe hij dit spannend verhaal tot bij de mensen kon brengen en hij is er zeker in geslaagd. Dan stel ik mij de vraag of de schrijver ook geen psychopathische trekjes heeft om dit boek zo gedetailleerd te kunnen omschrijven.

Tot slot is het boek zeker een aanrader. Toen ik het boek las had ik op sommige momenten veel schrik. Vooral bij het ontsnappen van Dr. Lecter. Dat is het gevolg van een goede spanningsopbouw. Je zit constant in spanning omdat je wilt weten wat er gaat gebeuren en door de lange omschrijvingen houdt dat je in spanning. Langs de ene kant geeft het je rillingen van de schrik maar langs de andere kant krijg je rillingen omdat het zo ontroerend is. Het moment waarop de vrouw van Jack Crawford sterft vond ik zo ontroerend dat ik zelfs heb moeten huilen. Het mindere aan dit boek is dat er veel wetenschappelijk informatie aan te pas komt wat soms niet aangenaam is omdat je er niet veel van begrijpt. Langs de andere kant is zo het verhaal geloofwaardiger en meer waarheidsgetrouw. Ik kan hier uit concluderen dat schrijver Thomas Harris terecht als een goede schrijver wordt bestempeld. De kracht dat hij een fictief figuur precies0 tot leven kan brengen is indrukwekkend.



Bibliografie:

http://www.randomhouse.com/features/thomasharris/(geraadpleegd op (9/11/11)

http://www.inejacet.nl/thomasharris/auteurthomasharris.htm/(geraadpleegd op (9/11/11)