Merkwaardig verhaal van een boze vrouw

Ik las de afgelopen maanden verschillende boeken waarin de schrijver het afscheid van een moeder of een vader beschrijft. Dit gebeurde meestal vanuit het standpunt van de zoon/dochter van de overledene. In dit boek speelt echter de betrokkene zelf de hoofdrol. De schrijfster zet een sterke, compromisloze en bij wijlen impulsieve vrouw neer. Ze woont bij haar oudste zoon en zijn vrouw (maar wel in haar eigen huis), maar vermits ze meer en meer zorgbehoevend wordt, hebben deze de intentie om haar in een verzorgingstehuis te plaatsen. Daar kan de hoofdpersoon zich echter niet mee verzoenen. Ze verzet zich met hand en tand, want ofschoon ze lichamelijk sterk is afgetakeld, is ze nog zeer alert en vaak ook ad rem. Tussen al deze spanningen door, mijmert de oude vrouw over haar leven vol ontberingen en tegenslagen. Zo kunnen we ons een beeld vormen van de vrouw en haar karakter. Lezers die zelf hebben meegemaakt hoe ze de zorg voor ouders hebben moeten overdragen en welke impact dat gehad heeft, zullen dit boek met veel belangstelling lezen. Achteraf las ik dat de Canadese schrijfster al in 1987 gestorven is en dat dit boek eigenlijk al meer dan 40 jaar oud is. Maar dat merk je absoluut niet aan de stijl of de thematiek. Het is niet alleen een merkwaardig boek, maar ook een zeer lezenswaaridg werk, dat ik me nog lang zal herinneren.