Een oorlogsverhaal met een boekig randje

Voor een leesclub op Hebban mocht ik dit boek lezen. Als fan van leesclubs en natuurlijk van boeken klonk dit boek me als muziek in de oren. Het bleek een zeer wisselende leeservaring op te leveren.

Het verhaal start in 1938. De oorlog met Duitsland dreigt, het is duidelijk dat Hitler het op de Joden voorzien heeft en Gertie is een weduwe met een eigen boekwinkel in Londen. Ze denkt erover om met pensioen te gaan, want zonder haar man heeft ze niet meer zo'n plezier in het runnen van de zaak. Dan vraagt een goede vriend of zij haar huis wil openstellen voor een Joods kind uit Duitsland en zegt ze ja. Als Hedy arriveert blijkt hoe lastig het is om aan elkaar te wennen en ondertussen worden de dreigingen van overzee steeds erger.
Londen maakt zich op voor een oorlog en Gertie besluit dat ze wil bijdragen zoveel ze kan.

De ondergrondse leesclub is een verhaal over een groep mensen in een buitenwijk van Londen. Allemaal hebben ze hun eigen verhaal en hun eigen zorgen en allemaal samen vormen ze een groep rondom de boekwinkel van Gertie. De leesclub zelf blijkt een niet al te grote rol in het verhaal te spelen. Het gaat veel meer om de personages en hun verhoudingen tot elkaar.

Annie Lyons heeft een eenvoudige en prettig leesbare schrijfstijl, maar mist door de eenvoud wel wat aan diepgang. Ook was het aantal personages zo groot dat veel ervan niet echt uit de verf kwamen. Hierdoor had ik moeite om me met de personen en het verhaal te verbinden en bleef alles wat aan de oppervlakte. Als historisch beeld is het echter een fijn boek. Lyons laat zien hoe het leven voor mensen in Londen was in de Tweede Wereldoorlog. Een tijd vol angsten en onzekerheid, maar ook een tijd van samenkomen en samen de schouders eronder.