Een verhaal in vogelvlucht

Een gevleugelde uitspraak aan het begin van het verhaal is: 'Alles kan altijd nog erger' en dat blijkt. Heel kort krijg je een beeld van een fijne jeugd in Eritrea. Een meisje dat naar hartelust speelt en in bomen klimt, een lieve moeder en een fijn broertje heeft en een nog fijner vriendje. Maar al snel wordt de wereld minder vriendelijk. Moeder vertrekt naar een ander land om geld te verdienen en de regering houdt de bevolking steeds meer in haar macht.

Jalila vertelt haar levensverhaal in korte, bijna dagboekachtige, stukjes. Soms in tegenwoordige en soms in de verleden tijd. Ze vertelt over de noodzaak om te vluchten en de moeizame en gevaarlijke reis. Ze vertelt over de gelukjes, de vriendschappen, de liefde, maar vooral over de ellende.

'Hoop en wanhoop lopen hier hand in hand over het pad van leven en dood.'

De gebeurtenissen vliegen je om de oren waardoor je weinig tijd krijgt om in het verhaal en de emoties te zakken.

Jalila laat zien dat ze inventief is en het niet snel opgeeft. De omstandigheden in de verschillende landen waar Jalila doorheenreist worden goed weergegeven. De schrijnende situaties bij de opvangkampen, de hebzucht van mensen die aan de ellende van anderen willen verdienen en ook de discriminatie en het racisme die ze overal tegenkomt, zowel onderweg, als ook uiteindelijk in Nederland.

De vleugels van Jalila is een mooie roman over vluchtelingen en asielzoekers als je nog niet veel hebt gelezen over dit onderwerp, als je je al wat meer verdiept hebt voelt het misschien wat te oppervlakkig. Dus een aanrader voor veel jonge mensen en een must voor mensen die denken dat vluchtelingen een plek hebben om naar terug te gaan.

Ik geef De vleugels van Jalila 3,5 sterren.