Ontwikkeling in het boek

Graag lees ik historische romans. Een mooie manier om voor mij een beeld te krijgen hoe het leven zich vroeger afspeelde en op verschillende manieren een indruk van ontwikkelingen te krijgen. Het thema heksen (veelal ontwikkelde vrouwen die uitkwamen voor hun mening) is er één dat me interesseert. Het boek De heks van Gottem trok mijn aandacht en veroverde een plekje op mijn e-reader. Iets in de flaptekst maakte dat het boek enkele maanden klaarstond om gelezen te worden. Het had blijkbaar even tijd nodig om te rijpen voordat ik er in begon.

De eerste hoofdstukken vond ik oppervlakkig en ik twijfelde of het boek me voldoende boeide om uit te lezen. Wat het voor mij oppervlakkig maakte, is dat de karakters bij aanvang van het boek nauwelijks diepgang hadden. Daarmee waren ze maar beperkt interessant, daarbij voelde op basis van de verhaallijn het verhaal heel voorspelbaar. Op een later moment in het boek komt het verhaal tot ontwikkeling, met name het hoofdkarakter krijgt meer diepgang en wordt daardoor interessanter. Ook neemt de spanning in het boek toe tijdens het proces.

Een echte afronding krijgt het boek in het dankwoord. Een slot waarin de schrijver vertelt over de familiebanden en heel persoonlijke geschiedenis. Al met al een verhaald dat zich ontwikkelt en een interessant slot. Het eigenzinnige van de hoofdpersoon kwam voor mij minder uit de verf. Het lijkt haar en haar man te overkomen en dat op zich is al treurig genoeg.