Concept dat met een extra (redactie-)slag waardevol kan worden

Het Wilde Vrouwenpad trok direct mijn aandacht. Ik was nieuwsgierig naar het boek en zodra het beschikbaar kwam in Kobo Plus sloeg ik het boek direct open. Het thema spreekt me enorm aan; de rol van de vrouw door de eeuwen heen. Een thema dat vandaag de dag ook weer heel actueel is. Daarnaast mag ik graag wandelen, hoe mooi kwam dit samen in dit boek.

Echter het boek beviel me maar matig. Achteraf ben ik aan het nadenken waar dit in komt en ik kom uit op het volgende. Ik ben benieuwd of je dit als lezer erkent en hoe jij het ervaren hebt.

Ten eerste is Brigitte Ars een voor mij nieuwe auteur. In het boek miste ik een soort van introductie over wie zij is en waarom zij aan het lopen van de vrouwenpaden begon. Na een eindje op weg te zijn in het boek, zocht ik haar op op internet voor iets meer informatie. Eigenlijk vond ik dit ook wel passend bij het thema. Je kunt kijken welke rechten vrouwen toebedeeld krijgen, maar ook welke ruimte durven we als vrouwen in te nemen. En onder ruimte innemen valt voor mij ook jezelf introduceren.

Hoe pakte Brigitte het lopen aan en welke afwegingen maakte ze hierbij? In het nawoord noemt de auteur dat zij een sabbatical nam. Was dit met het doel om deze paden te lopen en hierover te schrijven of diende dit een ander doel? Het valt op dat veelal een deel van een wandelpad gelopen werd, interessant. Wat maakte dat ze hiervoor koos en waarom dan juist dat traject?

Het was voor mij onvoldoende helder welke jas de auteur aan had tijdens het schrijven van het boek. Het perspectief wisselde en daarmee mijn verwachtingen. In sommige delen was ze wandelaar en schreef over haar persoonlijke reis, dan weer was ze meer reisleider en vertelde over een pad (waarbij enige voorkennis over de personen wel handig is), dan weer verwees ze naar haar rol als docent aan de Breda University (in dat geval verwacht ik wat meer onderscheid tussen meningen en feiten). Door het wisselen van jas werd er steeds wel iets aangestipt, maar miste ik verdieping vanuit iedere rol en bleef het boek voor mijn in zijn geheel aan de oppervlakte zweven.

Redactioneel lijkt het alsof er nog een slag te maken valt. In het boek staan her en der wat losse zinnen die afleiden. Laat ik één voorbeeld noemen bij één van de laatste wandelingen staat genoemd dat zij geld moest pinnen voor de vuurtoren. Dit is een overbodige losse zin die losstaat van het verhaal en je als lezer uit het verhaal haalt.

Toch liet het boek me niet los en twijfelde ik over het schrijven van een review. Ik besloot om dit wel te doen, het boek verdient namelijk meer dan het nu is. Vrouwenemancipatie is een actueel thema en het is waardevol om dit te verbinden met historie en toekomst. Ik denk oprecht met een extra slag dat het een waardevol boek kan worden.