Een boek dat je raakt

Gisteravond begon ik met lezen in Gelukkige dagen. Een verhaal waarin Sil, een 46 jarige vrouw, te horen krijgt dat ze jongdementie heeft. Door het boek heen lees je over haar, haar vrouw en naaste vrienden.

Door de perspectiefwisselingen leef je mee met Sil en de anderen. Je krijgt een beeld van hun gezamenlijke geschiedenis en leeft mee met het "verdwijnen" van Sil.

'Kraan dicht'
Stap voor stap neemt haar zelfstandigheid af en het zorgen voor toe. Zo komen er briefjes in huis met aanwijzingen 'eerst de randen en de hoekjes', wordt dwaaldetectie ingezet en gaan deuren op slot. Deze zo praktische oplossingen in combinatie met de verschillende persoonlijke invalshoeken maken dat het boek me raakt.

Ik lees net de laatste bladzijde, sluit het boek en sta even stil...