Beetje tegenvallend, maar respect voor Lucinda Riley!

Vol verwachting begon ik aan het lezen van De zevende zus. Eindelijk zouden er antwoorden komen op de vragen: ‘Wie is toch Merope?’ en ‘Wat is het verhaal achter de mysterieuze Pa Salt?’

Maar eerlijk gezegd, viel het boek mij wat tegen in vergelijking met de andere delen.
Los van het feit dat het mysterie deels onopgelost blijft, vind ik veel zaken ook ‘te toevallig’ of onwerkelijk.

Ik heb wel weer veel geleerd. Dit keer over de geschiedenis van Ierland en de strijd naar de onafhankelijkheid. Hoe leuk, dat de schrijfster dit keer heeft gekozen voor Ierland, het land waar ze zelf woonde op een boerderij in West-Cork. Haar eigen woonervaring zal een grote inspiratiebron voor haar geweest zijn.
En ‘gezellig’ dat alle zussen weer voorbij komen in dit boek, dit gaf mij het échte Zeven Zussen-gevoel.

Inmiddels is ons allen bekend geworden dat Lucinda Riley helaas is overleden aan de gevolgen van kanker. Wat heftig voor haar familie en wat een schok voor alle fans. Ze beloofd in haar dankwoord dat ze na de afronding van De zevende zus meteen doorgaat aan boek acht. Wat verdrietig, dat ze dit boek niet meer heeft kunnen afmaken. Ik heb gelezen dat ze nog heeft meegewerkt aan deel 8, maar de geheimen van het plot heeft moeten overdragen aan haar zoon, zodat hij het boek kan afmaken.

Al met al heb ik echt bewondering voor haar als schrijfster. Wat een talent had deze vrouw en wat heeft zij voor vele ontspanningsmomenten gezorgd onder alle lezers wereldwijd.