Geen doorkomen aan

Met Het verdriet van de vierdaagse schreef de 54-jarige Rudy Dek zijn derde vierdaagsethriller. Eerder verschenen De dood of de gladiolen (2008) en Vrijdagmoorden (2009) met hetzelfde thema, de Nijmeegse vierdaagse, en dezelfde hoofdpersoon, amateur-speurder Rogier Hoofs. In 1993 schreef Dek al een roman met de titel Het duizendste front.
In de vorige boeken was Rogier Hoofs nog buschauffeur, nu is hij eigenlijk werkeloos. In Vrijdagmoorden heeft hij echter een moordzaak opgelost, en zo komt een Nijmeegse familie bij hem terecht wanneer hun dochter vermist is. Rogier gaat aan het werk als privédetective om haar te vinden.
Tegelijkertijd is hij bezig met een onderzoek naar een vreemde brief die zijn moeder na haar overlijden heeft ontvangen. Hij vermoedt namelijk dat de brief van zijn biologische vader komt, en zou hem graag ontmoeten.
En dan is er nog een gezin dat tijdens een boottochtje over de Waal opeens een sportschoen uit het water vist. En de voet zit er nog in…
Het boek begint eigenlijk al onduidelijk met in het eerste hoofdstuk al drie verschillende verhaallijnen met totaal verschillende personages. Eerst een stuk over een gezin dat gaat varen en een sportschoen in de Waal ziet drijven, dan een heel vaag stuk over een man die naar een soort prostituee gaat die voor hem danst, dan weer over het politiebureau in Tiel waar het gezin de gevonden schoen heenbrengt. Vervolgens gaan we een aantal maanden terug in de tijd, naar een vergadering van een comité dat de vierdaagse wil saboteren.
Door het onduidelijke begin komt de lezer niet lekker in het verhaal, maar daarbij is het boek ook nog eens vrij langdradig. Geen spanning en er loopt van alles door elkaar heen. Gaandeweg wordt het er niet beter op, het boek blijft vaag en de lezer is de draad voortdurend kwijt. Sowieso is het lastig dit boek te lezen wanneer je de vorige boeken niet gelezen hebt. Eigenlijk is er bij dit boek geen doorkomen aan. Misschien dat het voor mensen uit Nijmegen of vierdaagselopers wél heel herkenbaar is.
Het boek eindigt met een aankondiging voor een nieuw vierdaagseboek van Rudy Dek in 2011: Dood van een marsleider. Ik kijk er niet naar uit.