Gaijin in kimono

Jos Vos, de geroemde vertaler van Kenko, Basho en Buson, is helaas in de nabije verte niet per se ook die beoogde schrijver van geweldig eigen oorspronkelijk werk.
Ik las zijn In Kyoto eerder al, en bekeek met veel sympathie de documentaire in het kader van de Vertalersgalerij (Studio BBH) over hem op YouTube.
Dat hij er ooit nog eens in gaat slagen ‘een kleine roman te schrijven in de geest van Flann O’Brien’; ik gun het hem werkelijk van harte. Maar zijn Voetkussenboek is van een andere orde.
Wat mij betreft: too little geschrapt (weg met tante Josée!) en too much omhaal van woorden (Bowie en Zappa gaan kopje onder). Buiten dat: de ‘weet je nogs, Ayumi', zijn Japanse geliefde, vond ik storend.
Toch legde ik het boek niet maar deels uitgelezen terzijde. Want om de fijne fragmenten die het ook bevat; over westerse stereotypen van Japan en van de Japanse volksaard bijvoorbeeld; over mensen als Kafu Nagai, en over leven in Engeland, is het wel degelijk een heel lezenswaardig memoir.

Titel: Het voetkussenboek (2024, 436 pag.)
Auteur: Jos Vos (Genk, 1960)
ISBN 9789029552844
Uitgever: De Arbeiderspers