De erven Ter Braak

‘Bij nader inzien’ (1963) ging in sommige kringen van studenten Nederlands in de jaren negentig over de tong als ‘Bij nader afzien’, las ik eens in een column van Sylvia Witteman. Al dat gezet van thee, stoppen van pijpen en opsteken van sigaretten; men vond het maar wijdlopig en langdradig.

De roman biedt in ruim 1200 pagina’s een nauwgezet geschreven sfeertekening van de studententijd in Amsterdam van een bevoorrecht stel jonge mensen; speelt eind jaren veertig, begin jaren vijftig, en gunt een belangrijke bijrol aan de man-vrouw-verhoudingen in die tijd.

Dat uitgever Geert van Oorschot in tegenstelling tot veel andere uitgevers wel brood zag in het manuscript, zit hem waarschijnlijk enerzijds in Voskuils’ markante stijl, en anderzijds in de vileine uitwerking van de romanpersonages. BNI is namelijk een sleutelroman.

Voskuil zegt er niet in het minst veel mee over zichzelf. Maar ook over de kennelijke onuitstaanbaarheid van sommige van zijn vroegere vrienden. Dat die zich hun karaktermoord destijds stilzwijgend zomaar lieten getroosten is wel bijzonder.

Nb: de epub-versie is helaas niet goed geredigeerd; bevat nogal veel invoerfouten.

Titel: Bij nader inzien (1963, 1207 pagina’s)
Auteur: J.J. Voskuil (1926-2008)
ISBN 9789028220140
Uitgever: Van Oorschot