Lezersrecensie
Zelfportret in korte broek
Onlangs kreeg ik via Kobo het boek Junglaub - Jahre in Japan van Detlev van Heest in handen. Dat wil zeggen: ter beschikking op mijn e-reader.
Junglaub (jong loof; jonge bladeren) is de door Gerd Busse en Ulrich Faure in 2016 naar het Duits vertaalde debuutroman van Van Heest, die in het Nederlands al in 2010 bij Van Oorschot verscheen onder de titel De verzopen katten en de Hollander.
Van het boek is geen Nederlandstalig ebook gemaakt. Maar bij mij in de lokale boekhandel is het boek anno december ‘23 als gebonden uitgave gelukkig nog altijd op voorraad. Met op de omslag de prachtige afbeelding van de woodblock-print Nachtgezicht op Saruwaka-machi (1856) van Hiroshige.
Van Heest was enige tijd verslaggever in Japan voor Dagblad Trouw. En zijn eega had er een bloemengroothandel.
De schrijver tekent in ‘De verzopen katten’ precies goed geschreven zijn meemaaksels op in de directe omgeving van zijn woning in Wakaba; een buurtje in de wijk Shinjuku in Tokyo.
Wakaba betekent jong loof; vandaar de keuze van de Duitse vertalers voor hun titel.
De lezer wordt pardoes verliefd op mevrouw Suzuki. Bijvoorbeeld om de beschrijving van de meewarigheid waarmee zij Van Heest bejegend als zij van hem verneemt dat hij, gekleed in korte broek, naar Japanse les gaat. De lezer leeft mee met Kapper Booreiland en diens vrouw. Maar gaat ook kopje onder in het oorlogsverleden van Heesto’s huisbaas en in de gesprekstechnieken van een getuige van Jehova. En deelt in de verontwaardiging over de molest van bomen en struiken in zijn wijk.
Zo wordt de lezer losjes geschreven; hij heeft het optekenen van dialogen tot grote kunst verheven, meegenomen in het Japanse sociale leven van Heesto-san en zijn Annelotte in de jaren rond onze eeuwwisseling.
Ofschoon hij naar eigen zeggen als journalist voor de krant ‘leeggeschreven is’, had waarschijnlijk menig Nederlandse lezer heel graag in die krant destijds ook al gelezen wat hij nu in deze roman leest. Bij wijze van feuilleton van een late, verre nazaat van Couperus.
In een recensie in Tzum (april 2018) verwijt Frank van Dijl Van Heest een teveel aan losse scènes. Ik zag die anders; meer als aanvullende poëtische intermezzi. Heesto schreef een geslaagde roman.
Titel: De verzopen katten en de Hollander (2010, 632 pagina’s)
Auteur: Detlev van Heest (Amsterdam, 1956)
ISBN 9789028241428
Uitgever: van Oorschot
Junglaub (jong loof; jonge bladeren) is de door Gerd Busse en Ulrich Faure in 2016 naar het Duits vertaalde debuutroman van Van Heest, die in het Nederlands al in 2010 bij Van Oorschot verscheen onder de titel De verzopen katten en de Hollander.
Van het boek is geen Nederlandstalig ebook gemaakt. Maar bij mij in de lokale boekhandel is het boek anno december ‘23 als gebonden uitgave gelukkig nog altijd op voorraad. Met op de omslag de prachtige afbeelding van de woodblock-print Nachtgezicht op Saruwaka-machi (1856) van Hiroshige.
Van Heest was enige tijd verslaggever in Japan voor Dagblad Trouw. En zijn eega had er een bloemengroothandel.
De schrijver tekent in ‘De verzopen katten’ precies goed geschreven zijn meemaaksels op in de directe omgeving van zijn woning in Wakaba; een buurtje in de wijk Shinjuku in Tokyo.
Wakaba betekent jong loof; vandaar de keuze van de Duitse vertalers voor hun titel.
De lezer wordt pardoes verliefd op mevrouw Suzuki. Bijvoorbeeld om de beschrijving van de meewarigheid waarmee zij Van Heest bejegend als zij van hem verneemt dat hij, gekleed in korte broek, naar Japanse les gaat. De lezer leeft mee met Kapper Booreiland en diens vrouw. Maar gaat ook kopje onder in het oorlogsverleden van Heesto’s huisbaas en in de gesprekstechnieken van een getuige van Jehova. En deelt in de verontwaardiging over de molest van bomen en struiken in zijn wijk.
Zo wordt de lezer losjes geschreven; hij heeft het optekenen van dialogen tot grote kunst verheven, meegenomen in het Japanse sociale leven van Heesto-san en zijn Annelotte in de jaren rond onze eeuwwisseling.
Ofschoon hij naar eigen zeggen als journalist voor de krant ‘leeggeschreven is’, had waarschijnlijk menig Nederlandse lezer heel graag in die krant destijds ook al gelezen wat hij nu in deze roman leest. Bij wijze van feuilleton van een late, verre nazaat van Couperus.
In een recensie in Tzum (april 2018) verwijt Frank van Dijl Van Heest een teveel aan losse scènes. Ik zag die anders; meer als aanvullende poëtische intermezzi. Heesto schreef een geslaagde roman.
Titel: De verzopen katten en de Hollander (2010, 632 pagina’s)
Auteur: Detlev van Heest (Amsterdam, 1956)
ISBN 9789028241428
Uitgever: van Oorschot
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van marcel hoekstra
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
