De hemel is van blik

De hemel is van blik is het debuut van schrijfster Keira Bush. Voordat ze haar boek ging schrijven heeft ze een cursus creative writing gevolgd. Keisha Bush heeft haar inspiratie voor dit verhaal opgedaan tijdens haar werk in Dakar. In Dakar bedelen heel veel kleine jongetjes om geld. Deze kinderen heten talibees en zijn allemaal in dienst van een maraboet. De meeste maraboets lokken kleine jongetjes naar de grote stad om de Koran te leren.

De hemel is van blik gaat over Ibrahimah, hij is 5 jaar oud. Hij is de enige zoon en wordt net als zijn neefje Ethienne met maraboet Ahmed naar Dakar gestuurd. Echter, als hij in Dakar aankomt, leert hij geen Koran. Samen met 25 andere kinderen wordt hij door Ahmed de straten van Dakar opgestuurd met de opdracht om voldoende geld bij elkaar te bedelen. ‘s Avonds moet al het goed worden ingeleverd. Als de jongens te weinig geld meebrengen, dan worden ze mishandeld of misbruikt. Ibrahimah heeft al heel snel nog meer één doel en dat is om zo snel mogelijk terug te keren naar zijn ouders, maar maraboet Ahmed laat de kinderen niet zo maar gaan.

Keisha Bush heeft een vlotte, beeldende schrijfstijl. Helaas mist er soms wat diepgang, omdat er niet vanuit de personages wordt geschreven. Het verhaal had nog meer diepgang kunnen krijgen als je echt in de personages had kunnen kruipen. Er komt een vogeltje voor in het verhaal die Ibrahimah met zijn moeder moet verbinden, maar de schrijfster heeft dit onvoldoende uitgewerkt. Het is nu een irritant iets wat steeds weer terug komt in het verhaal. Ze lijkt trucjes van haar cursus creative writing te willen gebruiken, maar het komt niet helemaal goed tot uiting.

De boodschap weet Keisha Bush wel goed onder de aandacht te brengen. Het is een schrijnend verhaal en ik hoop dat er heel snel heel hard wordt opgetreden tegen al die verschrikkelijke, valse, machtsmisbruikende maraboets. Kleine kinderen horen gewoon op te groeien bij hun ouders. Heel verdrietig om te lezen dat het geloof mensen juist uit elkaar jaagt in plaats van elkaar liefdevol bij elkaar brengt.

Ondanks dat ik niet gecharmeerd ben van de schrijfstijl, ben ik van mening dat dit een heel belangrijk boek is die door veel mensen gelezen zou moeten worden. De talibees verdienen het dat de maraboets worden aangepakt. Deze jonge kinderen verdienen het om veilig terug te kunnen keren naar hun familie.