Vriendschappen tussen de pompoenen.

Dit boek mocht ik lezen voor de Valentijnsprijs 2024. Het stond op de longlist.
Huis van de Herfst van Sandra Konst is de eerste roman die ik van haar lees. De prachtige cover past goed bij de titel. Herfstbladeren en takjes omlijsten een bakkerij. Deze bakkerij zal in het verhaal terugkomen als die van haar vriendin Camelia. Leuk om tijdens het lezen die bakkerij dan ook voor je te zien. Je zit al meteen in de herfstsfeer.

De dertigjarige Lucia probeert als alleenstaande moeder met zoontje Vito een bestaan op te bouwen in Venetië. Overdag werkt ze in een restaurant en verder sluit ze zich met haar zoontje op in hun veilige cocon, een klein appartementje met balkonnetje. De enige met wie ze contact heeft is buurman Rocco, een beetje een alternatieveling. Maar hij heeft het beste met haar voor. Vito heeft extra aandacht nodig en als Lucia geen oppas kan krijgen neemt ze hem mee naar haar werk. Hierdoor gaat ze fouten maken op haar werk, ze verliest haar reukzin en wordt dan tot overmaat van ramp ontslagen. Op aanraden van Rocco vertrekt ze naar haar moeder, die op het Italiaanse platteland een pompoenkwekerij runt. Lucia heeft weinig contact met haar gehad de laatste paar jaar, haar moeder is nors en heeft altijd snel haar oordeel klaar. Ook in de ogen van haar zus, die als influencer over de hele wereld reist, kan ze zelden iets goed doen. Gaan Lucia en Vito het redden in het dorpje?

Sandra Konst heeft een prettige, beeldende schrijfstijl. Korte bondige zinnen en niet te lange hoofdstukken zorgen ervoor dat je door wilt blijven lezen. Het verhaal is chronologisch opgebouwd. Het is in de ik-vorm geschreven en wordt vanuit Lucia verteld. De mooie omgeving van vooral het platteland wordt heel beeldend beschreven, je ziet de pittoreske omgeving voor je. Samen met de herfstsfeer en de geuren geeft het je een warm gevoel.
De personage van Lucia is goed uitgewerkt, je ziet haar groeien in de loop van het verhaal. Ze is onzeker maar probeert voor haar zoontje Vito een goed bestaan op te bouwen. Je voelt hoe ze daarmee worstelt en probeert de juiste keuzes te maken, durft geen hulp te vragen, maar kan het op een gegeven ogenblik niet meer alleen. Ze krijgt hulp uit onverwachte hoek. De dorpsbewoners sluiten haar in het hart. Nonno en Signire Agente, Camelia, Tomasso en Allesandro wie zou die niet als vrienden willen hebben. Stefano en zus Giulia komen op mij wat minder realistisch over; kan iemand zo onverschillig zijn of in zijn eentje een heel dorp bedreigen en naar zijn hand zetten?

Huis van de herfst is een fijne familieroman waarin thema’s als familierelaties, vriendschap, alleenstaande ouder en angsten overwinnen centraal staan. En als je nog niet genoeg hebt van de vele pompoenen is er nog een leuk extraatje aan het eind: unieke pompoenrecepten uit het verhaal. Smakelijk.