De nakomer

Dit boek is me erg vaak aangeraden en de recensies zijn zonder uitzondering lovend, dus ben ik het gaan lezen. Ik hou normaal erg van dit soort breed opgezette romans die zo'n hele familie gedurende een lange tijd volgen. Dit boek valt me op de meeste onderdelen echter flink tegen. Kort gezegd lukt het de auteur niet om me echt te betrekken bij de familie Oppenheimer. Het zijn bordkartonnen personages, die niet tot leven komen, ondanks de vele gebeurtenissen in bijna 500 pagina's blijft de roman niet meer dan dat: een opsomming van vele vele verhalen die ieder voor zich goed beschreven zijn, interessante ontwikkelingen laten zien en blijk geven van ongebreidelde fantasie. Maar het boek is geen geheel en raakt me niet.

De enige uitzondering hierop is de scène waarin beschreven wordt hoe Salo reageert als hij kennismaakt met het schilderij van Twombly en ook later in het boek zijn de fragmenten die over de kunst gaan de stukken die het best zijn.