De verloren tuin

Wat een prachtig boek. Alles klopt in dit boek, de taal, de boeken en poëzie die genoemd worden, de personages, de bloemen in de tuinen. De hoofdpersoon Gwen leert over de liefde, eerst wat het betekent als iemand jou de moeite waard vindt, ze registreert heel precies de genegenheid die ze ziet tussen mensen die bij haar in huis wonen. Dan accepteert ze langzaamaan de warme vriendschap en liefde van een soldaat. Pas daarna durft ze aarzelend zelf liefde te tonen. Hartverscheurend mooi en uiterst nauwgezet beschreven. Het boek is nergens sentimenteel en toch benam het einde me hier en daar de adem en zorgde het voor een brok in mijn keel. Zeldzaam zo'n boek.