Zwarte gezinshumor

Moederland geeft een beeld van een gezin dat zowel een kluwen- als een los zand-gezin genoemd kan worden: ze gruwen van elkaar maar zoeken elkaar toch steeds weer op. Vaak niet fysiek, maar indirect, via roddels en achterklap en bewuste verdraaiingen van feiten.
De ik-persoon beschrijft hoe zijn moeder hem en de rest van haar gezin (totaal zeven kinderen, plus 1 bij de geboorte overleden dochter) dwarszit, manipuleert en soms zelfs terroriseert. De kinderen leerden van haar hoe je elkaar onderling het licht in de ogen kunt misgunnen, hoe je elkaar zoveel mogelijk de loef afsteekt en hoe je elkaar tot op het bot kunt krenken. Het gaat zo over de top dat het geregeld hilarisch wordt. De ingewikkelde haat-liefde verhouding van de ik-persoon met zijn moeder en met zijn broers en zussen wordt soms iets teveel herhaald, maar altijd weer in andere bewoordingen en met andere voorbeelden, waardoor het boek nooit saai wordt. 'Moederland' laat je nadenken over wie nu eigenlijk wiens slachtoffer is bij familieruzies. De ik-persoon ontziet zichzelf niet; vaak vraag je je af waarom hij zijn eigen leven niet eens ter hand neemt en waarom hij zich zo lethargisch wentelt in een slachtofferrol die hij anderen juist verwijt. "Get a life!" is een term die je tijdens het lezen geregeld in gedachten zal schieten. Maar misschien is dit juist wel (het) leven?