Ramdas = Badal?

Op basis van de flaptekst van 'Badal' door Anil Ramdas verwachtte ik een reflectief boek van een man die terugblikt op zijn leven, zijn successen én vooral waar het mis ging. Dat viel tegen. Door het gebruik van de hij-vorm (het gaat over Badal en niet over Ramdas zelf?) schept de schrijver een grote afstand tot de lezer. Dit nog verergerd door de onwaarachtige intellectuele dialogen, waardoor het boek meer een ideeëngeschrift lijkt dan een (autobiografische) roman. Erg jammer, want de inhoud is voor een groot deel erg interessant en geeft een mooi beeld over hoe Ramdas aankijkt tegen de ontwikkelingen in de maatschappij en zijn eigen rol hierin, hoewel zijn zoektocht naar de woede van de achtergestelde witte onderklasse helaas niet erg uit de verf komt.