Mis Jenny Colgan haar sprankel.

Morag heeft een vreselijke ervaring gehad als piloot die haar wat PTSS heeft bezorgd. Ze gaat naar huis in Schotland om haar grootvader te helpen die ziek in bed ligt, dus moet ze helpen door de vluchten voor haar opa te vliegen. Tot ze terecht komt in slecht weer en een noodlanding moet maken op Inchborn. Hier op het eiland zit ze ver weg van de beschaving en door de storm is alle elektriciteit uitgevallen en is er geen contact mogelijk met de buitenwereld. Op het eiland waar de stugge Gregor Cameron de enige (menselijke) bewoner is en zitten ze met elkaar opgescheept.

Helaas kwam het boek erg langzaam op gang hierdoor was het begin erg langdradig. Het boek ging vooral over vliegen en voelde zeker de eerste 130 bladzijdes totaal niet als een feelgood boek. Ook werden de karakters oppervlakkig geschreven en heb ik geen klik met ze. Bij andere boeken van Jenny had ik deze klik al meteen bij het begin.

Hopelijk was dit boek een langzame rustige opbouw voor een schitterend deel 2.