Niet de persoon is slecht, maar het onwenselijk gedrag

In “De perfecte moeder” is het verhaal van twee sterke vrouwen, Nelleke en Helena.
Nelleke is afkomstig uit een armoedig en liefdeloos gezin en krijgt al op jonge leeftijd te maken met seksueel misbruik en drankverslaving. Als zij 18 jaar oud is, werkt zij als serveerster op een feest van de familie Van Oldenbarneveld, zoon Jacob viert zijn twintigste verjaardag. Als zij alle rijkdom in het landhuis ziet, besluit zij Jacob te verleiden en met hem te trouwen. Dit is haar kans om uit haar povere bestaan te ontsnappen. Als zij zwanger van hem is, trouwt Jacob tegen de zin van zijn ouders met haar. Maar kan zij haar verleden achter zich laten?
Het gezin waar Helena opgroeit, lijkt voor een buitenstaander een ideaal gezin. Helaas voor Helena is de werkelijkheid anders. Haar moeder drinkt en in haar dronkenschap mishandelt zij Helena. Helena heeft het grote geluk dat er iemand is die haar blauwe plekken opmerkt en er niet voor wegkijkt. Op school neemt juffrouw Van Dijk haar apart en vraagt hoe zij aan die blauwe plekken komt. De kinderbescherming wordt ingeschakeld en Helena wordt tijdelijk uit huis geplaatst. Als Nelleke belooft niet meer te drinken, mag Helena weer naar huis. Ondanks dat zij het in het pleeggezin erg naar haar zijn heeft, zelfs meer dan thuis, is zij heel blij als ze weer naar huis mag. Want zij houdt heel veel van haar moeder en vergeeft haar haar gedrag.
Dan komt de moeder van Helena plotseling te overlijden. Haar wereld stort in. Weer wordt Helena uit huis geplaatst, maar nu voor langere tijd. Haar moeders dood zal altijd deel van haar leven blijven.
Heel duidelijk in “De perfecte moeder” is dat je het gezin waarin je opgroeit en de omstandigheden van je jeugd voor de rest van je leven met je meedraagt. Het zal altijd een stempel blijven drukken op wat je doet en hoe je met anderen omgaat. Dit blijkt ook als Helena verliefd wordt, trouwt en moeder wordt.

“De perfecte moeder” bestaat uit 90 korte hoofdstukken waarin het verhaal afwisselend vanuit het perspectief van Nelleke en Helena verteld wordt. Ook spelen de hoofdstukken soms in het verleden en soms in het heden. Boven elk hoofdstuk wordt vermeld wanneer het hoofdstuk speelt en wie de “ik” van dat hoofdstuk is. Op deze manier zie je beide vrouwen opgroeien van kind tot volwassene en krijg je begrip voor hun handelen, hoe slecht het gedrag soms ook is. Na verloop van tijd lees je hoe Nelleke en Helena met elkaar verbonden zijn.

Esther Boek heeft de hoofdpersonen en hun karakter heel duidelijk neergezet, zij is op zo’n manier in hun hoofd gekropen dat je als lezer het gevoel hebt hen te kennen, maar misschien nog belangrijker hen te begrijpen en met hen mee te leven.

Deze literaire roman heeft een vlotte schrijfstijl, jammer is alleen dat er nogal wat grammaticale fouten in staan. De onderwerpen, kindermisbruik en -mishandeling en alcoholmisbruik, worden op een manier behandeld dat iedere lezer de ernst van de problemen zal inzien en het hopelijk zal opmerken als het in hun omgeving voorkomt. En dan ook in het belang van het kind zal handelen.
Op geen enkel moment velt Esther een oordeel over het handelen van de vrouwen.
Een deel van de opbrengst van het boek gaat naar Stichting Het Vergeten Kind.

Esther Boek (1976, Uden) werkt binnen de jeugdzorg en haar man heeft jarenlang gewerkt als pedagogisch medewerker in een leefgroep waar jongeren woonden die, veelal gedwongen, uit huis waren geplaatst. In hun werk hebben zij regelmatig te maken met schrijnende gezinssituaties.
In 2017 verscheen haar roman “Geen kind meer”, gebaseerd op haar persoonlijke ervaringen.
Inspiratie voor “De perfecte moeder” vond Esther Boek in haar ervaringen in de jeugdzorg en verscheen in 2019.