Tweede gang van een zinnenprikkelend gerecht had iets uitgebreider gemogen

Proef is het tweede deel in de Geheimen van de chef-trilogie van Eva Roberts bij Loft Books en gaat meteen verder waar Smaak ophield. Omdat het smaakvolle openingsverhaal met een cliffhanger eindigde, was ik enorm benieuwd hoe het verder zou gaan. Alle drie de novelles zijn kort, rond de 60 pagina's, ze stoppen en starten op goed gekozen momenten, maar Proef is met 49 pagina's het kortst en bevat wat sleutelelementen waar ik graag iets meer over gelezen had.

Het is duidelijk dat Bregje zich ontzettend aangetrokken voelt tot Ärne Håkansson, maar hij stuurt nogal wisselende signalen. Bovendien is hij nog steeds een hork, kan en mag het niet en is het ook niet waarvoor ze gekomen is. In de keuken komt ze maar niet verder. Ze mist de aansluiting en vraagt zich steeds vaker af wat ze daar eigenlijk nog doet.
Op een ochtend geeft ze zich onbedoeld letterlijk bloot, maar de spanning van dat moment zorgt voor nog meer frustraties bij Bregje. Na een confrontatie in het bos waar Håkansson op houtvuur kookt, wordt er eindelijk iets duidelijk, maar het zorgt ook voor meer vragen. Haar twijfels nemen toe, dan neemt Håkansson haar mee naar een bijzondere plek. Leert ze nu eindelijk de man achter de botte boer kennen of knalt hij ook deze deur weer dicht?

Met haar beeldende schrijfstijl neemt Roberts ons helemaal mee en zien we de diverse scènes helemaal voor ons. Het is erg goed beschreven, bijna voelbaar, hoe de frustraties toenemen en Bregjes wanhoop groeit. Waar de aantrekkingskracht die Bregje voelt richting verliefdheid gaat en de onmogelijkheid van de situatie ook echt voor verdriet zorgt, zijn de wisselende signalen van Håkansson voor de lezer net zo verwarrend als voor Bregje zelf. Wat in Smaak een idee was, groeit hier uit tot een zekerheid: Er speelt iets in Zweeds Lapland wat we nog niet weten. Håkansson en Brittmarie vertellen niet alles. Beetje bij beetje vallen er maskers af, maar dan worden we zo snel weer verrast met de cliffhanger. Snakkend naar de ontknoping dus! Wel met het gevoel dat er ruimte was voor iets meer uitwerking en diepgang, dan was dit echt perfect geweest!