Decennialange wraaklust laat een ex-spion zijn geheimzinnige verleden niet vergeten.

Decennialange wraaklust laat een ex-spion zijn geheimzinnige verleden niet vergeten.

De vergeten spion is het derde deel in De Repair Club-serie over John Antink van Charles den Tex. Je kunt de verhalen los lezen, maar om John en de Repair club een beetje te leren kennen, is het fijn om de rest ook te lezen. Er vallen dan puzzelstukjes op hun plek die je anders misschien over het hoofd ziet en het zijn ook geweldige verhalen dus het is zeker geen straf!

In de vergeten spion komen de leden van de Repair Club, een groep gepensioneerde medewerkers van de geheime dienst en John Antink de ex-chef, weer bij elkaar om samen dingen te repareren. Wanneer een oude man een kunstbeen op tafel legt bij John en zegt dat het zijn schuld is dat hij al jarenlang pijn lijdt, weet John niet wat hij bedoelt. Voordat hij daarachter kan komen, ontploft er een bom. Iedereen weet aan de chaos te ontsnappen, behalve Alisja, zij is verdwenen. John moet diep in zijn herinneringen graven. Aan het begin van zijn geheime dienst carriere was er een missie in Libanon, de aanwijzingen sturen hem die kant op om de man te achterhalen en Alisja te vinden. Het offer wat John moet brengen om zijn collega te redden is groot.

De vergeten spion is een spionageverhaal met genoeg elementen die het boeiend en interessant houden maar ik vond het niet superspannend. Er zit hier en daar wat humor in en de schrijfstijl is kenmerkend voor Den Tex, kort, zakelijk met een gevoel voor urgentie. Korte hoofdstukken, geen ingewikkelde zinnen, to the point. Ik vond het prettig leesbaar omdat het passend was bij de hoofdpersoon, zijn bezigheden en het verhaal. Hij heeft geen tijd om het mooier te maken. Actie. Het past en zorgt voor vaart. Met weinig poespas is het toch heel beeldend. Met name de stukken Libanon vond ik echt goed beschreven en dan voelt het alsof je er gewoon bent. De actiescènes, de angst van Alisha, het is allemaal geloofwaardig en invoelbaar. De setting is goed gekozen en goed vormgegeven. Daarnaast zijn er feiten met de fictie verweven. Dat geeft een extra dimensie. Het maakt een verhaal interessant, geloofwaardiger en spannend.
Hoewel de opbouw en schrijfstijl voor actie en vaart zorgen, neutraliseert Den Tex dat af en toe zelf weer met te veel uitleg. Het natrekken van een kenteken bijvoorbeeld, daar werd de reden en het hele proces uitgeschreven terwijl dat voor mijn gevoel niet nodig was voor het verhaal.

Er gebeurt genoeg in het verhaal en het is zeker meeslepend te noemen. De verschillende verhaallijnen in heden en verleden zijn absoluut boeiend. John begrijp ik nu iets beter, er zijn wat puzzelstukjes op de plaats gevallen. De leden van de Repair club ken ik wederom niet beter dan hun functie in het verhaal. Alisja was wel streng voor zichzelf, die liet iets meer van zichzelf zien. De rest blijft wat vlak. Het heeft me niet gestoord, het verhaal draait om de missie, de karakters en gevoelens van de personages zijn minder relevant. Ik heb daarom ook niet het gevoel dat ik diepgang heb gemist. De uiteindelijke ontknoping was niet heel erg verrassend voor mij maar geeft genoeg aanknopingspunten voor een vervolg wat ik zeker wil lezen.