Verrassend, meeslepend, spannend

Dit is het vierde boek dat ik lees van deze Nederlandse auteur.

Mia heeft haar leven opgebouwd in Nederland, in de voetsporen van haar ouders maar een deel van haar jeugd bracht ze door in Tasmanië. Wat ze zich daarvan herinnert is enerzijds de momenten met haar buurvrouw Jo maar anderzijds dat ze bang was en zich schaamde voor haar broer Max. Omdat Max “onhandelbaar” was volgens hun ouders werd Max echter naar een internaat gestuurd. Voor Mia een hele opluchting.

Later verhuisde het hele gezin terug naar Nederland maar het contact met Max - die ook mee kwam - werd echter nooit meer hersteld. Mia heeft intussen zelf een gezin en heeft het bedrijf van haar ouders overgenomen. Plots brengt Max echter een boek uit over zijn jeugd in het helse internaat. Mia wil niks van het boek weten en vertrekt hals over kop naar Tasmanië. Ze hoopt Jo terug te zien maar in de plaats komt ze terecht in een wespennest en gaat ze op onderzoek uit naar wat er zich destijds allemaal heeft afgespeeld. Maar daar lijkt iemand het niet eens mee te zijn.

Dit is zo’n boek dat je meteen vastgrijpt. Een meeslepend boek dat ook een echte pageturner werd naarmate het verhaal vorderde. Een literaire thriller of een spannende roman, het is een beetje van beide. Vooral de opbouw leest eerder als een roman maar naar het einde toe wordt het echt spannend.

Daarnaast slaagde de auteur er ook in om mij echt mee te nemen naar Tasmanië. Ik moet eerlijk bekennen dat mijn kennis hierover enorm beperkt was. Toch zie ik het eiland voor mij.

Dit boek heeft mij enorm verrast! Dat Marion Pauw kan schrijven, wist ik uiteraard al van haar vorige boeken, maar ook dit boek was weer een origineel verhaal.