Lezersrecensie
Een heerlijke weg-dromer
De Franse tuinman - Santa Montefiore.
Als je van romantische boeken houdt is dit een heerlijke ‘weg-dromer’.
Een tuin gaat mee met de seizoenen, dit boek is verdeeld in de delen:
Herfst – Winter – Lente – Zomer.
Het verhaal switcht tussen 2005 en 1979. Maar dit is zeer duidelijk aangegeven, het schept geen verwarring.
De Proloog, bedoeld als teaser, wekt je nieuwsgierigheid: Wat zit er in de doos? Wie is er ‘aanwezig’? wie is de ‘ze’?
In 2005 wonen Miranda, haar echtgenoot David en de kinderen Gus en Storm op het grote landhuis in Harington House. Ze komen uit hartje Londen, waar David bankier is in the City.
De kinderen, met name Gus voet zich er nog niet thuis. Pa en ma hebben geen tijd voor hem en vriendjes maken lukt hem niet.
Het duurt even maar gelukkig kan Miranda er uiteindelijk wel vriendinnen maken. Ze vraagt inwoners van het dorp om haar te helpen met koken, schoonmaken en de tuin. Zeker met het snoeien en opruimen van onkruid en snoei afval.
Aan de hand van de avonturen van de kinderen wordt mom het plot geschetst. Wie brengt Storm naar huis? Wie is die raadselachtige Fransman, die zijn hulp aanbiedt om de tuin weer in oude glorie terug te brengen.
Hij mag in de cottage wonen, maar die moet eerst worden opgeknapt. Dan vindt Miranda een doos met dagboek aantekeningen, gedroogde bloemblaadjes, tekeningen.. Ze neemt het mee en leest een prachtig aangrijpend (maar toch raadselachtig) verhaal.
Dat verhaal vormt de geschiedenis van het landhuis, van de oorspronkelijke bewoners, van de tuinen, van de toverkracht van de tuinen.
Elke keer wordt er voor de lezer een stukje van de puzzel prijs gegeven, met daar tussen door de nodige liefdes-intriges. Het verhaal blijft boeien, je wilt weten hoe het afloopt. Je wilt weten wie die geheimzinnige tuinman is, of alles tussen de hoofdpersonen goed komt en of ……
nee ik wil het plot niet blootgeven… ook al is het nog zo voorspelbaar….
Als je van romantische boeken houdt is dit een heerlijke ‘weg-dromer’.
Een tuin gaat mee met de seizoenen, dit boek is verdeeld in de delen:
Herfst – Winter – Lente – Zomer.
Het verhaal switcht tussen 2005 en 1979. Maar dit is zeer duidelijk aangegeven, het schept geen verwarring.
De Proloog, bedoeld als teaser, wekt je nieuwsgierigheid: Wat zit er in de doos? Wie is er ‘aanwezig’? wie is de ‘ze’?
In 2005 wonen Miranda, haar echtgenoot David en de kinderen Gus en Storm op het grote landhuis in Harington House. Ze komen uit hartje Londen, waar David bankier is in the City.
De kinderen, met name Gus voet zich er nog niet thuis. Pa en ma hebben geen tijd voor hem en vriendjes maken lukt hem niet.
Het duurt even maar gelukkig kan Miranda er uiteindelijk wel vriendinnen maken. Ze vraagt inwoners van het dorp om haar te helpen met koken, schoonmaken en de tuin. Zeker met het snoeien en opruimen van onkruid en snoei afval.
Aan de hand van de avonturen van de kinderen wordt mom het plot geschetst. Wie brengt Storm naar huis? Wie is die raadselachtige Fransman, die zijn hulp aanbiedt om de tuin weer in oude glorie terug te brengen.
Hij mag in de cottage wonen, maar die moet eerst worden opgeknapt. Dan vindt Miranda een doos met dagboek aantekeningen, gedroogde bloemblaadjes, tekeningen.. Ze neemt het mee en leest een prachtig aangrijpend (maar toch raadselachtig) verhaal.
Dat verhaal vormt de geschiedenis van het landhuis, van de oorspronkelijke bewoners, van de tuinen, van de toverkracht van de tuinen.
Elke keer wordt er voor de lezer een stukje van de puzzel prijs gegeven, met daar tussen door de nodige liefdes-intriges. Het verhaal blijft boeien, je wilt weten hoe het afloopt. Je wilt weten wie die geheimzinnige tuinman is, of alles tussen de hoofdpersonen goed komt en of ……
nee ik wil het plot niet blootgeven… ook al is het nog zo voorspelbaar….
1
Reageer op deze recensie
