Elk huis heeft een troon

In de roman ‘Sal’ van schrijver Xander Jongejan maken we kennis met Sal Benjamin. Hij is 103 jaar oud en woont zelfstandig met thuishulp. Als lezer ervaar je hoe het is zo oud te zijn en hoe een gebeurtenis van lang geleden zijn leven inkleurt.
Het boek roept vragen op als; Wat als je op hoge leeftijd niet alles meer kan en zeker niet alles meer wilt? Hoe gaat dat dan? Laat je anderen bepalen wat goed voor je is? Of zit de zingeving van het leven in heel andere dingen? Is Sal de uitvinder van mindfulness?

Xander Jongejan schrijft in een prettig leesbare schrijfstijl, in mooie zinnen die je bij blijven. En die je aan het denken zetten. Over zingeving, ouderdom, zelfstandigheid en betutteling. Over zingeving en de zin van het leven en de onzin hier lang bij stil te staan. Je bent als lezer in de scene, je ruikt het eten, je snapt het, je (her)kent het.
Het boek is chronologisch in de tijd opgebouwd uit korte hoofdstukken. Doorspekt met herinneringen. Elke hoofdstuk heeft een titel die het hoofdstuk samenvat. Het speelt in onze huidige tijd.

De cover past goed bij de inhoud. De houtdruk geeft met haar jaarringen de hoge leeftijd van Sal prachtig weer. En de zwarte vogel is de vogel die Sal kent en dagelijks boven de heg op een lantaarnpaal ziet zitten. Het motto voorin zet meteen de toon.

Naast Sal maken we kennis met een aantal andere personen. Buren, een verre neef en de thuiszorghulp. We lezen over echte zorg, hechting, trauma, betutteling en familie. Door hoe Sal zich tot de verschillende andere personen verhoudt, krijgen we een mooi beeld van hoe hij in het leven staat.

Kortom, een prachtig geschreven boek over zingeving, oud worden en levensgeluk. Over iemand bij zijn naam noemen, of juist niet. Over trauma. Over hechting.
Zo heb je nog niet eerder aangekeken tegen ouder worden. En tijdens en na het lezen van dit boek ga je beslist nadenken over hoe je zelf oud wilt worden. Het boek galmt na.

Dit boek krijgt 4 sterren.