Wat woorden niet vertellen

De auteur laat ons op de eerste bladzijden kennismaken met de jonge Jeanne, een tiener die hunkert naar een avontuurlijk liefdesleven aan de zijde van haar droomprins.
Wanneer het lot haar samenbrengt met Jacques Moreau krijgen we een heel ander verhaal te lezen. Zij huwen zonder al te veel poespas, alsof het altijd al zo voorzien was. Geen uitspattingen, de alledaagse vertrouwdheid van een stel dat elkaar eigenlijk weinig romantiek of spanning te bieden heeft, kleine strubbelingen en ergernissen ervaren, de moeite niet waard om zich echt druk over te maken. Gezapig kabbelt hun leventje voort, zonder noemenswaardige gebeurtenissen.
Is er in het leven van het echtpaar Moreau sprake van liefde? Of is het eerder een vorm van tolerantie en berusting? Is dit een doorsnee-huwelijk of hebben ze beiden hun dromen opgegeven?
Een roman die op het eerst zicht verhaalt over een eentonig, saai huwelijk, maar onderliggend toch bepaalde vragen en gevoelens oproept. Een verhaal dat meer vertelt dan de woorden die het bevat.

Aanvankelijk kon het verhaal me niet echt boeien, de opsomming van de alledaagse banaliteiten kwam nogal vreemd over. Na afloop blijft dit levensverhaal echter doorzinderen en laat je als lezer reflecteren over je eigen leven of dat van koppels in je directe omgeving.
Wellicht hoopt de auteur dat je blijft nadenken over dat wat je tussen de lijnen terugvindt en wat niet expliciet in woorden wordt uitgedrukt.