Dorpsleven

In het kleine dorpje Halfweg, aan de rand van Amsterdam is een leefgemeenschap neergestreken die voornamelijk uit kampbewoners bestaat. Hier groeide de tweeling Sal en Lau op, samen met hun zus Luca.
Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Lau, de tweelingzus. Sals lichaam werd zopas ontdekt. Hij heeft zichzelf verhangen aan een boom. Lau voelt zich schuldig en wil uitzoeken hoe het zover is kunnen komen dat ze zo van mekaar vervreemd raakten.

Dit verhaal geeft duidelijk aan dat ieder persoon anders reageert op een bepaalde situatie of in een bepaalde omgeving. Enkele personages hebben zich uit het milieu waarin ze opgroeiden, weten te onttrekken. Ieder persoon heeft een eigen psyche, een eigen interpretatie van het leven.
Heel wat menselijke gevoelens komen aan bod - wat zeker een positieve en interessante insteek is voor het verhaal.
Toch doet het taalgebruik afbreuk aan het geheel. Er worden nogal wat - wellicht typische - Nederlandse termen gebruikt, waarmee een Vlaamse lezer niet zo vertrouwd is. Bv. een buuf, sjoege, meuren, heel veel gebruik van werkwoorden in de 3de persoon met -ie. Vooral dat laatste werkt uiteindelijk storend in het volgen van het verhaal.
Een minpunt is misschien ook wel de beperkte lengte van het verhaal. Er passeren heel veel emoties en karakterschetsen, maar alles vrij kort, zodat het verhaal hier en daar diepgang mist. Deze menselijke eigenschappen hadden gerust verder uitgediept mogen worden, zodat het verhaal meer indruk kan achterlaten.