Enerverend

Andries Bik heeft een boek geschreven over zijn verblijf van bijna 6 maanden in PI Zwolle.
Op de achterflap staat “Grand Hotel de Bajes is een verhaal dat u van de ene in de andere verbazing doet vallen. Het is vooral ook een verhaal waar u recht op hebt: Nederland heeft geen gevangenissen voor criminelen, Nederland deelt all inclusive-hotelkamers uit”.

Dit vindt de lezer zeker terug in het boek. Maar nog meer is het een boek over Andries. Een openhartig persoon, het hart op de tong en niets blijft onbeschreven.

Dit kan sympathie voor Andries opwekken, maar ook zeker ambivalente gevoelens. Want Andries is recht door zee en recht voor zijn raap. Hij heeft een ongelooflijke positieve instelling (of in zijn woorden “vibe”) en dit sleept hem door zijn dagen heen. Hij zit niet bij de pakken neer, maar volgt studies, schrijft een fitness handleiding, traint tot hij erbij neervalt en schrijft pleidooien als was hij de advocaat zelf. Zijn cel is schoner en sterieler dan het beste ziekenhuis. Daarnaast krijgt hij bergen post want “mijn vrienden zijn de allerbesten op de hele aardbol” . Aan bezoek ook geen gebrek en zijn vriendinnen (meervoud want Andries gelooft niet in monogamie) doen alle andere gedetineerden stijl achterover slaan.
Alles wat Andries aanraakt verandert in goud en iedereen is van hem onder de indruk. Waarom zit hij dan vast? Ja, dat snapt hij zelf ook niet, maar hij is onschuldig. En justitie is onbetrouwbaar.

De ambivalentie voert bij mij tijdens en na het lezen de boventoon. Ik heb bewondering voor de positieve instelling van Andries. Maar het is ook hier en daar net teveel van het goede. Twee studies, een boek, vertegenwoordiger van de afdeling als Gedeco, en al die bewondering gaven mij de kriebels. Echter past het bij zijn ADHD waar hij volgens zijn moeder last van heeft. Daarnaast ergerde ik me enorm aan zijn houding ten opzichte van vrouwen. Vrouwen zijn lustobjecten, bestaan louter uit borsten en billen en je kan er niet maar simpelweg 1 vriendin op nahouden. Sterker nog, je deelt je vriendinnetjes met je beste vriend en deelt de ervaringen.

Ondanks dit alles voel ik toch ook vooral sympathie voor Andries. Hij is ook erg gevoelig.

“ ik ben gefascineerd, het lijkt wel of alles ineens mooier is en ik gevoeliger ben”


Ik kan niet oordelen over de (on)schuld van Andries, maar ik wens hem het beste. Andries, bedankt voor dit openhartige en enerverende boek, het ga je goed! En oh ja, je recepten bewaar ik. Misschien kan je ook nog eens een kookboek uitgeven?