Een verhaal om langzaam tot je te nemen

Na Duizend schitterende zonnen en Uit de bergen kwam de echo kwam ik nu eindelijk toe aan De Vliegeraar. Een veel geprezen en verfilmd boek.
Het is een boek om langzaam tot je te nemen. Geen pageturner maar een slow-read. Het is een gelaagd verhaal. Over twee vrienden. Over familie, over eer, verraad, schuld en boete. Maar ook over liefde, over omkijken naar je naaste al heb je zelf niets, En dat tegen de achtergrond van Afghanistan van 1970 tot 2002. Van de staatsgreep waarbij de koning wordt afgezet tot het Russische bewind, het Taliban bewind en de aanslag op de Twin Towers waarna de wereld kantelde. Het geeft een beeld van de Afghaanse cultuur en van de bevolking die zich staande moet zien te houden in alle verschrikkingen en wreedheden. En het eindigt zeer ontroerend.

Hosseini kan prachtig vertellen, zijn schrijfstijl en zijn personages kruipen onder je huid. Amir, Hassan, Baba, Soraya, Sohrab, allemaal gelaagde personages die zo worden neergezet dat ze je in je hart raken.

Bedankt Khaled Hosseini voor wederom een mooi boek!